Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Να μ' ενθυμείστε, όταν φύγω, αγέρηδες !



(...μια αγαπημενη μου συνήθεια , που δε λέω να  παρατήσω : να τρέχω καθημερινά έξω στη φύση, με το μισό κορμί απ' τη μέση και πάνω γυμνό, χειμώνα-καλοκαίρι, ακόμα και με θερμοκρασιες πολύ κοντα στο 0...το τρέξιμο έξω στη φύση, με όσο γίνεται λιγότερα ρούχα, είναι αληθινό μεθύσι...αυτή η απευθείας επαφή με τη φύση, με τον αγέρα, με τα βουνά αντίκρυ, με τη λίμνη δίπλα...να νιώθεις κατάσαρκα το χνώτο απ' όλα τα ζούδια , μικρά και μεγάλα, φανερωμένα και κρυμμένα, στις λόχμες και στα δέντρα ...να γίνεσαι ένα με τη φύση, γυμνός (όσο γίνεται, πάντα...στις δασωμένες πλαγιές στα Τζουμέρκα, ας πούμε, που συναντάς μονάχα αγριογούρουνα κι αλεπούδες, τρέχεις ακόμα ..πιο ελαφρωμένος, άμα θες)...αληθινός κι αφτιασίδωτος...να συστήνεσαι στα κλαριά και στους μέρμηγκες, κουβαλώντας το μόνο αληθινό σου βιός :την ψυχή σου και το κορμί σου...χωρίς τα παραπανίσια του αστού...τρέχοντας, ένα κι εσύ με τα ζουλάπια του θεού(=Αρμονία), να τους λες και να σου λένε...)


Να  μ' ενθυμείστε, όταν φύγω, αγέρηδες,
κι  εμένα τον μισόγυμνο δρομέα
 που ολομονάχος τρέχοντας, τα σπλάχνα σας
 ελόγχιζα ως κρεάτινη ρομφαία,

το μύρο σας κατάσαρκα να αιστάνομαι,
ψυχή να μου χαϊδεύει, σπλάχνα κι αίμα,
τη δροσερή να στεφανώνομαι Όστρια
 και να επιστρέφω κάθιδρος το γέρμα

τα φτερωτά να χαιρετάω που κούρνιασαν
στης συνοικίας τη νυχτωμένη αλέα,
φτωχά, μονάχα, έρημα, απροστάτευτα
ελεύθερα, κι αδέσποτα κι ωραία,

γυμνούλια όπως τα γέννησε η μανούλα τους 
-α! η γύμνια πόσο αλάνθαστος καθρέφτης: 
ίδιον σε δείχνει και στα μεγαλεία σου,
ίδιον κι όταν κατρακυλάς και πέφτεις-

σοφά να μου θυμίζουν πως τα πλούτια μας
το βιός μας και τ' αληθινό μας χτήμα, 
είν' ό,τι κουβαλάμε εντός και πάνω μας 
ολόγυμνοι χωρίς μια ιδέα ντύμα... 
..........................................................................................
Να μ' ενθυμείστε, όταν φύγω,αγέρηδες, 
κι εμένα τον μισόγυμνο δρομέα, 
τα φτερωτά ματαίως σαν  θα με ψάχνουνε
στης συνοικίας τη νυχτωμένη αλέα.


3 Δεκέμβρη του 2013-παγωμένη κι άδουσα μαζί με τους ανέμους Πίνδος 

...άμα έτρεξα με βοριά 10 μποφόρ...








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου