Στο δυό επί τρία κλειδώνονταν δωμάτιο
και το κλειδί άμα πέταγε στην άβυσσο,
του Στίχου το γλαυκό φορούσε ιμάτιο
και το μαβί της Μελωδίας πουκάμισο,
ξημέρωνε,απουσίαζε, ξενύχταγε,
Τη Λέξη από τα σύμπαντα διακόνευε,
κι ωσάν το σκύλο του Καρούζου αλύχταγε
-των άστρων το σκυλί, που εγιατροπόρευε
την τρυφερή ψυχή του την ευαίσθητη
απ' την ημέρα ακόμα που γεννήθηκε
βοριάς,και μίαν όμοιαν μ' ανεπαίσθητη
αύρα, ζωή, σαν των πολλών, αρνήθηκε.
ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου