Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 10 Μαρτίου 2024

Τα 10 καλύτερα έργα μου.Οι δίσκοι μου που έχουν κυκλοφορήσει.Τα μουσικοθεατρικά έργα μου.Αυτά που θεωρώ ότι άξιζε ο κόπος-πιο πολύ απ' τ' άλλα- να τα γράψω (τραγούδια και ποιήματα)

 1. Το μουσικοθεατρικό μου έργο "Λορέντζος Μαβίλης.Ηρωικός κι ευαίσθητος!"Περιλαμβάνει 10 τραγούδια για τη ζωή και το θάνατο του ήρωα-ποιητή Λορέντζου Μαβίλη : https://www.youtube.com/watch?v=snWmOsvf4W0&list=PL865C5AD86E4B3E4B 

2. Ο δίσκος μου "Σταυρωμένος Απρίλης" που κυκλοφόρησε το 2013 απ' τη δισκογραφική εταιρεία ΑΥΛΟΣ, και περιλαμβάνει  15 στέρεα,λαϊκά τραγούδια ..παλαιάς κοπής : https://www.youtube.com/watch?v=kafqBmuNAqo&list=PLRbFJXvItV7HZGlNNOV1WOelzKXuFURZ4 

3.Ο δίσκος μου "Ο άγγελος ο Ιτζουμέρκ" που κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 2014,και περιλαμβανει 14 τραγούδια κοινωνικού περιεχομένου,επαναστατκά,"νεοαντάρτικα" όπως τα λέω εγώ.Ανάμεσά τους και το"Θα ξανάρθω σε 5 γενιές", τραγούδι που  έγραψα προς τιμή του Λάμπρου Φούντα,στις 10 Μάρτη του 2010,εν θερμώ μετά τη δολοφονία του αγωνιστή  : https://www.youtube.com/watch?v=bkenIp01JQs&list=PLRbFJXvItV7G0fvbHMkmIBEIcPQYZLbkj  

 4. Ο δίσκος μου "Το Τετράφυλλο Δάκρυ",που κυκλοφόρησε διαδικτυακά,το 2019,με 17 τραγούδια μου που είναι μουσικές προσωπογραφίες ισάριθμων (17) Γιαννιωτών κι Ηπειρωτών,ξεχωριστών κι ευαίσθητων,που τους έζησα από κοντά εδώ στην Ήπειρο : https://www.youtube.com/watch?v=qUQtYoaVfvg&list=PLRbFJXvItV7HHP5O9U-iAnuwNg7AeiE_M 

5. Το μουσικοθεατρικό μου έργο (περιλαμβανει 10 τραγούδια) "Αχ! Μορδεχάι-τραγούδι των πουλιών,τοΜάη θα γινόσουν δυό χρονών",που εξιστορεί το συγκλονιστικό δράμα που εζησαν οι 1853 συμπατριώτες μου Εβραιογιαννιώτες,τις 25 Μάρτη του 1944,όταν οι Γερμανοί κατακτητές τούς συγκέντρωσαν σ' έναν χώρο δίπλα στη λίμνη Παμβώτιδα,για να τους οδηγησουν φορτωμένους σε καμιόνια,στη Θεσσαλονίκη,κι απ' εκεί,με τραίνα,στα κρεματόρια του Άουσβιτς : https://www.youtube.com/watch?v=_o9lYqqjPjs&list=PLRbFJXvItV7GI8vt4YxyQydgIe1rA9r1j

5.Το blog μου "Εδώ το λένε Ήπειρο" ,με ποιήματα και 23 τραγούδια μου (πρόχειρα προς το παρόν ηχογραφημένα,με τη φωνή μου και τ΄ακορντεόν μου μονάχα),εμπνευσμένα από ισάριθμες φωτογραφίες του σπυδαίου Ηπειρωτη φωτογραφου Κώστα Μπαλάφα,που φωτογραφισε-απαθανάτισε στιγμές μεγαλείου του λαού μας,τις περασμένες δεκαετίες : https://edw-to-lene-hpeiro.blogspot.com/ 

6.Το blog μου "Χουλιαράδες",με ποιήματα που αναφερονται σε ανθρώπους και τόπους του χωριού μου,Χυλιαράδες,στα Τζουμέρκα,30 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά των Ιωαννίνων : https://chouliarades.blogspot.com/ 

7.Το blog μου "Αθλοφιλοσοφία", με έμμετρες σκέψεις μου κι ιδέες που γεννήθηκαν κι εξακολουθούν να γεννιούνται τις ώρες που τρέχω πάνω στα βουνά.Αθλοφιλοσοφία,είναι ο τρόπος θεώρησης γενικά των πραγμάτων,μέσ' απ' το πρίσμα της διά βίου άθλησης μες στη φύση : https://athlo-philosophy.blogspot.com/ 

8.Το blog μου "Μια Γιαννιώτικηφωτογραφία,χίλιοι στίχοι", με ποιήματά μου για τα Γιάννενα : https://miafwtografiagianniwtikixilioistixoi.blogspot.com/ 

9.To blog μου "Βασίλης Ιθακήσιος : ο ζωγράφος του Ολύμπου", όπου παρουσιάζω με τη μορφή μουσικοθεατρικού εργου,που περιλαμβανει ποιήματα και τραγούδια,τον εξαιρετικό ζωγράφο Βασίλη Ιθακήσιο,ψηλά στον Όλυμπο, να συνομιλεί με τα χρώματα,με τον Όλυμπο,με την Τέχνη του!Το έργο μου αυτό είναι  εμπνευσμένα απ' τη μυθική ζωή του σπουδαίου ζωγραφου Βασίλη Ιθακήσιου,ο οποίος τη μισή του ζωή την πέρασε ψηλά στον Όλυμπο,ζώντας σε μια σπηλιά,και ζωγραφίζοντας το μεγαλείο του Ολύμπου : https://vasilis-ithakisios-o-zwgrafos.blogspot.com/ 

10.Το blog μου "Το στενό στα Γιάννενα : οδός Διονυσσίου Σολωμού",όπου παρουσιάζω με τη μορφή μυσικοθεατρικού έργου,το μικρό στενό της οδού Διονυσσίου Σολωμού,στην εργατική συνοικία "Καλούτσιανη" ,στα Γιάννενα! Εκεί έζησα ένα κομμάτι της παιδικής και προεφηβικής μου ηλικίας.Στο μουσικοθεατρικό έργο,ξαναζώ/ζωντανεώ εκείνα τα χρόνια της αθωότητας,στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70 :  https://odosdionyssiousolwmou.blogspot.com/ 

11.Το blog μου "Άγγελος Παπαγεωργίου" όπου υπάρχουν εκατοντάδες ποιήματά μου και τραγούδια μου : https://aggelospapagewrgiou.blogspot.com/

 


Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2024

Θόδωρος Σκουρλής

 

 

..Την Ιστορία της Λογοτεχνίας,τη γράφουν οι ισχυροί...Έτσι,ποτέ δε μάθαμε για τον ποιητή Θόδωρο Σκουρλή (δεξιά όπως κοιτάμε στη φωτογραφία)...Τον κατάπιαν,τον εξαφάνισαν,δεν συγχώρεσαν το αγωνιστικό πνεύμα της Ποίησής του,κι ας ήταν εφάμιλλος του Παλαμά...Κάποτε,νεαρός το 1928,στο πανηγύρι στην Κρέντη (Ευρυτανία),σκαρφάλωσε σε έναν κέδρο,ύψωσε μια σημαία με ένα σφυροδρέπανο,κι ήρθε σε σύγκρουση με συντοπίτες του που επιχείρησαν να τη σκίσουν...Τι θα 'κανε κι ο Σκουρλής αν ζούσε σήμερα: θ' αγωνίζονταν με την πένα του και μ' όλο του το είναι,να μη βρωμιστούν τ' αγαπημένα του Άγραφα....
....Είμαι το κέδρο στην πανήγυρη στην Κρέντη!
Απάνω μου ύψωσε ο Σκουρλής το σφυροδρέπανο!
Είμαι της επανάστασης τ' άγιο τ' αψέντι
Είμαι τ' αργάτη το ιδρωμένο φωτοστέφανο

Είμαι ο αχός μες στ' αφρικάνικο ορυχείο
Είμαι το ποίημα που ποτέ σας δεν θα μάθετε
Είμαι τ' ανθρώπινο το δράμα και το Θείο
Είμαι τα ονείρατά σας, άνθρωποι,που πλάθετε

Είμαι η Ιδέα,το Δίκαιο,ω! πλούσιοι κι αφεντάδες,
που ζουν κι ας στα βαριά τ' αμόνια σας αλέθονται
Είμαι κι η άλυσσος με τους βαριούς χαλκάδες
που θα σας πνίξουν στους καιρούς που ω! νάτοι : έρχονται!
.......................................................................
Είμαι η ελπίδα που θεριεύει στους αιώνες
Είμαι το χιόνι τ' άλειωτο που λάμπει στ' Άγραφα
Είμαι το λάβαρο μπροστά απ' τις λεγεώνες
των προλετάριων που βαδίζουνε ατάραχα

σαν σε χορό κάτω απ' τον ήλιο, σαν σε γλέντι
με πρωτοχορευτή το Σπαρτακο ,απέθαντο!
Είμαι το κέδρο στην πανήγυρη στην Κρέντη!
Ψηλάθε μου ύψωσε ο Σκουρλής το σφυροδρέπανο!
ά. -λεύτερη Πίνδος 

 

Σχετικά με τον σπουδαίο Ευρυτάνα ποιητή Θόδωρο Σκουρλή : Ο Θόδωρος Σκουρλής γεννήθηκε στο Κεράσοβο το 1904. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, το Παρίσι και τη Βόννη, καθώς και ισπανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Συν τοις άλλοις, ερεύνησε τον πολιτισμό των Ινδιάνων της Νότιας Αμερικής και μάλιστα έμαθε και τη γλώσσα των Κέτσουα! Από την Αμερική επέστρεψε στην Αθήνα όπου και απεβίωσε το 1969.
Για τον άγνωστο σπουδαίο Ευρυτάνα ποιητή,που καμιά Ποιητική Ανθολογία της εποχής δεν συμπεριέλαβε κάποιο ποίημα του,είπαν :
Κώστας Βάρναλης : «Ο Σκουρλής! Πρωτότυπος στην Τέχνη του Λόγου, παγκόσμιος στα ευρύτατα μηνύματα».
Γιώργος Κοτζιούλας : «Όταν εμείς οι νέοι δεν είχαμε ιδέα από ιδέες, αυτός ήταν ξεσκολισμένος. Ύστερα αυτός ο νεανικά ασυγκράτητος συγκρατήθηκε (τουλάχιστον φαινομενικά) ενώ εμείς οι άλλοι, που τον ακούγαμε με δέος, προχωρήσαμε άλλος πολύ, άλλος λίγο».
Ο Κοτζιούλας με κάθε ευκαιρία απάγγελνε το πρωτοποριακό ποίημα του Σκουρλή «Το Χέρι»!! Έτσι, ο Μάρκος Αυγέρης, που ήταν και γιατρός, του έλεγε «εσύ Γιώργο πάσχεις από Χερολαγνεία».
Πάνος Βασιλείου: "Ο Σκουρλής μας δίνει κάτι εντελώς νέο, πρωτότυπο και ασυνήθιστο σε μορφή, σε ουσία και σε συμπεράσματα.”
Ακολουθεί,το μεγαλειώδες ποίημα του Θόδωρου Σκουρλή "Το χέρι" !Το  έγραψε σε ηλικία 19 ετών !!!
 ΤΟ ΧΕΡΙ
Το χέρι ετούτο που άξια μου χαρίζει
μόνο μου βιός και κέρδος, το ψωμί,
το χέρι ετούτο, εμπόρευμα που αξίζει
κι έχει ξεπέσει τόσο στην τιμή… 

Το χέρι ετούτο, χρήσιμο εργαλείο
που σπάει κι ιδρώνει πάντα στη δουλειά,
είτε κασμά βαράει στο μεταλλείο
είτε σκαλίζει πρόστυχα λιλιά… 

Το χέρι ετούτο, που κρατάει δρεπάνι,
πένα, τιμόνι, σίδερο, σφυρί,
στο δρόμο, στο εργοστάσιο, στο λιμάνι,
που σφίγγει και ματώνει και βαρεί… 

Το χέρι ετούτο, που βωμούς υψώνει,
μέγαρα, θρόνους, μπάγκες, εκκλησιές,
που ανοίγει τον Παράδεισο και στρώνει
πούπουλα και μετάξια κι ομορφιές… 

Το χέρι ετούτο, που άνεργο όταν μείνει
και το ψωμί του απλώνει και ζητά,
βάρβαρος νόμος άδικα το κλείνει
κι η φυλακή στ΄ αλύσια το κρατά… 

Το χέρι ετούτο, αλί, κι όταν ορμήσει
κι άγρια υψωθεί με μίσος σε γροθιά,
ξέρει γερά μαχαίρι να κρατήσει
ξέρει ν΄ ανάψει ακέρια τη φωτιά… 

Ξέρει να ρίξει , ως ήξερε να χτίζει,
να πλερωθεί το απλέρωτο ψωμί,
το χέρι ετούτο, εμπόρευμα που αξίζει
κι έχει ξεπέσει τόσο στην τιμή!…
Θόδωρος Σκουρλής 1923

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023

Tο στήθος το 'χε ορθάνοιχτο στ' αριστερό το μέρος...

 

 

Βαθιά κι ανεπανόρθωτα
τον είχε πλήξει ο έρως:
το στήθος το 'χε ορθάνοιχτο
στ' αριστερό το μέρος, 

απ' της αγάπης την ιερή
σπαθιά τη βαθυτάτη!
Κι αν τη ζερβή του, έβαζε,
την απαλάμη -εις μάτην- 
 
μην εκχυθεί απ' την πληγή
ο ποταμός του αιμάτου,
τις μεταμεσονύχτιες
τις ώρες του θανάτου,

στης αξημέρωτης αυγής
το παγερό το διάβα,
εκχύνοντο απ' το τραύμα του
σαν πυρωμένη λάβα 

ο διάφανός του ψυχισμός,
κι η ευγενής του ουσία,
γιοφύρια για το Άφθαρτο
και την αθανασία 


την αβασίλευτη άνοιξη
και το αιώνιο θέρος.
Το στήθος το 'χε ορθάνοιχτο
στ' αριστερό το μέρος.
ά. - 17 Δεκέμβρη του 2023

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023

Νιάλα

 

 

Αν είναι με φαντάσματα να ζω
κι εκεί να βρίσκω τ' άξια και μεγάλα,
ας γίνω ένα λιθάρι στο βουνό
εκεί ψηλά στη Νιάλα.
 
Ας γίνω μια δασεία και μια ψιλή
κι ένα φωνήεν μες στα φωνήεντα τ' άλλα
μες στο βιβλίο του ήρωα Φυτσιλή
που 'γραψε για τη Νιάλα.

Ας γίνω μια λεπτή φέτα ψωμί,
κι ένα ποτήρι κατσικίσιο γάλα,
να πίνουν οι συντρόφοι το πρωί 
πριν ανεβούν στη Νιάλα. 

ά. -1 Γενάρη του '23-λεύτερη Πίνδος

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022

Οι άγριες χίμαιρες της πρώτης-πρώτης νιότης....

 

 



...Ενα παραλίμνιο τρέξιμο,τελη Νοέμβρη, ως το "τρίτο γιοφυράκι" της Παμβώτιδας,όπως το λέμε....Εκεί σιμά,τρέχαμε,δεκαετίες πριν,τότε που οι δρομείς αποστάσεων στα Γιάννενα,ήμασταν καμιά δεκαριά όλοι κι όλοι,και μας έδειχναν με το δάχτυλο...Το τρέξιμο,που ΟΛΟΙ μας μπορούμε να το κάνουμε,απ' τη στιγμή που μπορούμε να στεκόμαστε όρθιοι και να βαδίζουμε, είναι ένας πάμφθηνος κι αποτελεσματικότατος "τηλεμεταφορέας",να μας πηγαίνει -καθώς τρέχουμε- σε χρόνο dt,με τις πρώτες στάλες του ιδρώτα,κατευθείαν στην παιδική/εφηβική ηλικία μας,στην πρώτη-πρώτη νιότη μας,κι έτσι να ξανανιώθουμε τη ζωογόνο αίσθηση της νεανικής μας ρώμης !... Αυτή η ξαναζωντανεμένη πια,αίσθηση της ρώμης της νεότητας,έτσι όπως όλοι μας τη νιώθαμε όταν ήμασταν έφηβοι,είναι καταλυτική:αναθεωρεί ο καθείς μας,ένα σωρό λαθεμένες παγιωμένες βεβαιότητες που έφτασε να 'χει ως μεσήλικας,εξαιτίας της γενικής φθοράς που επιφέρει σε σώμα/ψυχή/νου η ακινησία....Βγαίνει απ' τις πλάνες του σύγχρονου   αστού καταναλωτή...Βλέπει/νιώθει την περίοδο της νιότης του,όχι σαν μια μακρινή κι άγνωστή του πια Νεκρά θάλασσα,αλλά σαν ένα γνώριμο ζωογόνο ποτάμι που ακόμα του κάνει τη χάρη να χύνεται εντός του σταθερά κι επαναλαμβανόμενα κι ορμητικά,για να του δίνει ζωή και ρυθμό,έτσι ώστε  να μπορεί αδιάλειπτα να βλέπει και να ελέγχει  αν και πόσο βαστά  αμείωτο τον εφηβικό του ενθουσιασμό,αν οι αρχές του οι πρώτες-πρώτες οι νεανικές,οι από ένστικτο διαμορφωμένες, παραμένουν αμετακίνητες,αν οι χίμαιρές του είναι ακόμα ολοζώντανες, αν είναι αυτός που ήταν,ή αν τον μόλυνε ο καρκίνος της μικροαστικής ψευτοευμάρειας,κι αν αν βαστά ,ως έναν βαθμό βεβαια,αναλλοίωτη την πνευματική αλλά και τη σωματική  ρώμη της νιότης ως τα βαθιά του γεράματα,ή σωστότερα, όχι ως τα βαθιά του γερά-ματα,αλλά ως τα βαθιά του γυρνά-ματα,αφού όποιος ισοβίως τρέχει/βαδίζει γοργά/κινείται παντί τρόπω,δεν γερνά,αλλά γυρνά  τον νερόμυλο της ζωής -του- ,κινούμενος σαν ένα ορμητικό ποτάμι από ιδρώτα!  

...Θάνατος είναι να πεθαίνουνε οι παλιές
οι άγριες χίμαιρες της πρώτης-πρώτης νιότης σου.
Θάνατος είναι πια να μη σ' ακολουθούν
οι αρχάγγελοι που φτερουγίζαν' στο κατόπι σου.

Θάνατος είναι να πικρίζει το κρασί
προτού το πιεις,γιατί σε βλέπει πόσο αλλιώτεψες!
Θάνατος είναι, τους συντρόφους τους παλιούς
να κλαις,έτσι όπως γίναν',κι ας μαζί τους πόρεψες.

Θάνατος είναι να 'σαι "πλήρης" κι "ευτυχής"
μέσα στη μικροαστική σου ψευτοευμάρεια.
Θάνατος είναι να μη λες σαν προσευχή,
της εφηβείας σου τ' αλλόκοτα τροπάρια:

εκείνα τα "στριφνά" τροπάρια τα παλιά,
που τα 'βρες στον Ρεμπώ, στον Γκίνσμπεργκ και στον Άσιμο,
και μαχαιρώνουνε σαν μαύρο ασκί τη Γη,
τις νύχτες που τα ψέλνουν οι τρελοί στο άσυλο.

ά.-29 Νοέμβρη του 2022 λεύτερη Πίνδος

 


  
.