Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020

Γράψη (Κι όλο βροντούν τα πέταλα,τ' ανάποδα βαλμένα..)

 

 

 ...στη φωτογραφία (1955),τα παιδιά του δημ.σχολειού στο χωριό Γράψη,δίπλα στο Αργυρόκαστρο...η Γράψη,είναι  η πατρίδα των προγόνων της μάνας μου....το σόι της,τότε το μακρινό 1600, έφυγε από τη Γράψη,και έχτισε νέο χωριό στα Γιάννενα, που το ονόμασαν Κράψη. - Η αιτία της φυγής:  Η επιθυμία ενός τούρκου μπέη να κοιμηθεί με μια νιόπαντρη δεν εκπληρώθηκε. Ο νιόπαντρος σκότωσε τον μπέη, πήρε τη γυναίκα του και όλους τους συγγενείς του, καβαλίκεψαν τα άλογα πεταλωμένα ανάποδα ώστε να έχαναν οι διώκτες τους τα ίχνη τους, και πήγαν και εγκαταστάθηκαν στο σημερινό χωριό Κράψη,πίσω απ' το Δρισκο,25 χλμ. ανατολικά απ' τα Γιάννενα...στη φωτογραφία λοιπόν, τα παιδάκια του σχολειου της Γράψης ,μοιάζουν, όπως τα "είδα" εγώ,να κοιτάνε ,πίσω στους αιώνες,το σόι της μάνας μου, να φεύγει...και μαζί με το σόι,με τους παλιούς Γραψίτες δηλαδή, "βλέπω" να 'ναι κι η μάνα μου,κι ας γεννήθηκε 3 αιώνες μετά,να 'ναι κι αυτή μαζί,γιατί έτσι θα 'θελα ,να 'χε πατήσει μικρή τον τόπο των παπούληδων,και  ποτέ να μην είχε φύγει απ' εκεί,γιατί σε ξένο κι άγνωρο τόπο εντέλει επήγαν,σε ξενιτιά δηλαδή...μοιάζουν λοιπόν τα παιδάκια της Γράψης,να τους "φωνάζουν " βουβά με τα μάτια "-Γυρίστε πίσω"...εκείνοι όμως, Κραψίτες πλέον, κι όχι Γραψίτες,συνεχίζουν το δρόμο τους,τραβώντας ουσιαστικά σε μια ξενιτιά που βασταει 400 χρονια πια...τα παιδιά,κάποτε,αποκαμωμένα σταματούν να τους καλούν....βροντούν μόνο τα πέταλα/τ' ανάποδα βαλμένα....

...Κείθε βροντούν τα πέταλα 
τ' ανάποδα βαλμένα,  
δώθε τα Γραψιτόπουλα
στον τοίχο ακουμπισμένα
 
κοιτάν', μάνα, που φεύγετε 
και πάτε για το Νότο 
γρήγορα, να σας βρει μακριά
το χάραμα το πρώτο 
 
πριν ξημερώσει κι εύρουνε
τον μπέη μακελεμένο,
και βγουν οι καβαλάρηδες
με ξίφος γυμνωμένο , 
 
κι όλο στο δρόμο εισάστενε 
κι όλο στη μαύρη στράτα, 
πατρίδες δυό σάς κρένουνε, 
η μια γαλανομάτα  
 
κι η άλλη του Σκεντέρμπεη, 
κι όλο βαρούν κλαρίνα  
κλαρίνα-πικροκλάρινα
πατρίδα και πυξίδα,  
 

κι όλο τραβάτε στη βροχή  
στ' αγιάζι και στα χιόνια  
χίλια διακόσια τέρμινα 
και τετρακόσια χρόνια, 
 
εδώ Γράψη το λέγατε, 
Κράψη θα λέτε κάτω, 
θα βγαίνετε στο ξάγναντο 
Τετάρτη και Σαββάτο  
 
και θα κοιτάτε στο Βορά 
εκεί που σβήνει η Πίνδος 
και θα 'ναι μες στα στήθια σας 
πικρός ο αγέρας λίγος , 
  
κι όλο τα Γραψιτόπουλα 
θα λένε "ελάτε πίσω" 
μ' ένα βουβό παράπονο 
σαν κύμα πελαγίσιο 
 
που βλέπει βάρκα πλουμιστή
αλάργα να τραβάει
να χάνεται στο πέλαγο 
να μην ξαναγυρνάει,  
 
και θα βροντούν τα πέταλα 
τ' ανάποδα βαλμένα 
κι εσείς στο Νότο μακριά 
πουλιά ξενιτεμένα 
 
κι αν θα 'χετε , μανούλα μου 
δυο φράγκα παραπάνω, 
στη Γράψη,των παπούληδων 
το αίμα, θα 'ναι απάνω, 
 
όποιος αφήνει το Βορά 
να κατεβεί στο Νότο, 
ειναι παιδάκι αλάδερφο 
πεντάξενο και νόθο, 
 
κι όλο τον πνίγει η ξενιτιά 
κι όλο τον τρών' τα ξένα, 
κι όλο βροντούν τα πέταλα 
τ' ανάποδα βαλμένα. 
ά. - Τριτη 29 Σεπτέμβρη- λεύτερη Πίνδος/Χουλιαράδες


Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2020

Στη Λευκάδα,με τον ποιητή Βαλαωρίτη...


...στη Λευκάδα,στην προτομή του ποιητή Βαλαωρίτη,κατευθείαν μετά από τρέξιμο 20 χλμ.,γεμάτος ενδορφίνη,η οποία είναι το διαβατήριό το θεωρημένο απ' τα βουνά,τους χωροφύλακες της Γης,για να περνά ο δρομέας  στον γεμάτο ελευθερία, αλήθεια και φως,υπερβατικό κόσμο των Ποιητών και των ηρώων.... 


..Τρέχοντας πήγα στον Ποιητή,
γεμάτος ενδορφίνη,
κι άμα μ' ετύλιξε η λαμπρή
Ποιητική του δίνη

με τον βαρύ τον ιερό
τον Οίστρο Του Θανάτου
και των Ποιητών την άσβηστη
αίσθηση του αθανάτου,

ορθόν στο πλάι στην προτομή
με πήρε ένα ποτάμι
μ' έβγαλε στου Ήλιου το μακρύ
τ' ολάνθιστο μεϊντάνι,

λούστηκα στ' Απολλώνιο Φως
στ' αθάνατο νεράκι
κι έγινα μύστης και σαλός
κι αθώο μικρό παιδάκι,

κι ένιωσα να μην μ' ακουμπά
ο αστικός καρκίνος,
κι απ' τα μητρώα σβήστηκα πια,
κι όλοι ρωτάγαν' "-Τίνος

γέννημα είναι και παιδί,
'κειό το λιανό κλαράκι,
ρυθμό που παίρνει από τη γη
και τέμπο απ' τ' αεράκι; " , 

κι όπως στοιχεία για εμέ, κανείς
δεν ήξευρε να είπει,
μήτε ο Μεγάλος Αδερφός
ο μπάτσος του πλανήτη, 

έλαβα μια "Βεβαίωση
πλέριας ελευθερίας"
υπογραμμένη απ τα βουνά
της Πίνδου απευθείας : 

"Σήμερον,είκοσι οχτώ
του Αυγούστου, βεβαιούται
ότι το πλάσμα ετούτο εδώ,
νομίμως δικαιούται 

λεύτερο να λογίζεται
κι αδέσποτο κι αθώο,
σαν πέστροφα κόντρα που πάει
στον ποταμό Αώο, 

κι ήρθεν ως τ' ασπρολίθαρα
στου Ποιητή το βάθρο
εδώ, ν' ακούσει όλο χαρά
τον παφλασμό των άστρων 

καθώς εκχύνουν βροχηδόν
σαν επουράνιους νάρδους
τους δεκαπεντασύλλαβους
και τους ωραίους ιάμβους, 

κι αιώνας γίνεται η Στιγμή,
και πλήθος μέγα ο ένας
ο ευαίσθητος,κι όλοι οι πολλοί
οι αναίσθητοι κανένας, 

και βγαίνουν τ' άστρα από τη Γη
κι ο Ήλιος απ' τη Δύση
κι υψώνεται στα Σύμπαντα
τ' ανθρώπινο μελίσσι 

σαν μιας στιγμούλας βουερός
ολάνθιστος διάττων
τόσο μικρός τόσο θνητός
τόσο πικρά απαστράπτων, 

σαν τ' αυγινό αντιφέγγισμα
στου ποταμού την κοίτη,
σαν και το πλάσμα ετούτο εδώ
πλάι στο Βαλαωρίτη, 

που όσο να πέσει η νυχτιά
θα μαραθεί θα σβήσει,
μα με μιαν άσωστη ομορφιά
να το 'χει κατοικήσει 

για μια στιγμούλα ελάχιστη
που εστάθηκε μονάχο
σαν πορφυρένια αλυγαριά
στου Ποιητή το βάθρο."
Άγγελος. -Λευκάδα-28 Αυγούστου του 2020

Τρίτη 28 Ιουλίου 2020

Ζωής αγέρας


Τζουμέρκα μες στην αυγινή
την κάψα τ' Αλωνάρη,
της Πίνδου γκρίζο ολάνθιστο
κι αμάραντο κλωνάρι,

Τζουμέρκα απροσκύνητοι
γιγάντοι ανταριασμένοι
αδάμαστοι  Ελεύθεροι
και πολιορκημένοι,

χιονίζετε αγάλλεστε
βρέχετε βαριοκλαίτε
φυσάτε  θούρια πέμπετε
ζωής αγέρα πνέ'τε.
ά. -Χουλιαράδες