Μια τζούρα απέθαντη ουτοπία . . .

...οι σκοτεινές αιθουσες των κινηματογραφων,ήταν τα μεγάλα φωτεινά καραβια της εφηβειας μας,εδώ στην επαρχία...οι καπεταναίοι τους,ένας-ένας, Θόδ. Αγγελόπουλος,Νίκος Παναγιωτόπουλος(χτες),"φεύγουν" ...

http://news.in.gr/culture/article/?aid=1500050867
Της νιότης μας οι αγαπημένοι
οι σκηνοθέτες,που εφήβους
στις σκοτεινές αίθουσες μέσα,
έμπλεους δέους, μέθης και ρίγους,

μας ταξιδέψανε σ' ωραία,
ολόφωτα, ανθηρά τοπία,
κι απ' το τσιγάρο τους μάς δώσαν'
μια τζούρα απέθαντη ουτοπία,

πεθαίνουν τώρα ένας-ένας,
εβδομηντάρηδες και βάλε,
κι εμείς, μονάχος του ο καθένας,
σαν και τους ήρωες στο φινάλε

των ταινιών τους, ίδια ολόιδια ,
ψάχνουμε ρίζα να πιαστούμε,
για μιαν ανάτασιν ακόμα,
ώσπου κι εμείς να βυθιστούμε

στο ολόφωτο, αιώνιο μαύρο ,
ταινίας βουβής που μοιάζει κάδρο...
ά. -12 Γεναρη του 2016 - λεύτερη Πίνδος