Η πέτρα είναι ο θάνατος

 ...Η πέτρα είναι  ο θάνατος 

η πέτρα είν' η ζωή μου 

της Γης το Τετραβάγγελο

στην εκκλησιά της Πίνδου, 

 στα χιόνια γύφτισα γυμνή 

βαλκάνια αμαζόνα 

σφάζει τ' αγκάθι  στην ποδιά 

τον άνεμο στο γόνα, 

στο Γράμμο, στη Νεμέρτσικα

στου Βίκου το φαράγγι, 

προγκάει το μαύρο τ' άσπλαχνο 

του Χάρου το σφαλάγγι,

στον ίσκιο της αλυγαριάς 

 στο πλάγιασμα του πρίνου

στρώνει δροσάτο αγύριστο 

γιοφύρι στο κορμί μου

στις δίκοπες αγάπες μου 

στο μπρούσκο το κρασί μου 

τροχάει το μαύρο κεραυνό 

και την υπομονή μου,   

γρανίτης πένθιμος γλυκός 

μανούλα κι αδερφή μου

η πέτρα είν' ο θάνατος 

η πέτρα είν' η ζωή μου... 

 ά.