Αη-Γιώργη μ' . . .

 Στα εικοσ'τρία σου πέθανες 

στις εικοσ'τρείς γιορτάζεις 

τ' Απρίλη,στις εικόνες σου 

μ' ένα στοιχειό τα βάζεις, 

κι εγώ ποτέ που σε θεούς 

δεν πίστεψα κι αγίους, 

παρά στης Επανάστασης 

τους λεγεωναρίους , 

κοιτάω κόκκινα που φορείς 

και πορφυρά και μαύρα, 

κοιτάω και την αναρχική 

στην κεφαλή σου αύρα 

που σ' έκανε και βάδισες 

σ' αυτοκρατόρους κόντρα 

που 'χαν τσιφλίκι τους τη Γη 

απ' το Δελχί ως τη Λόντρα, 

κι υψώνω, Αη- Γιώργη, ένα κρασί 

στη μνήμη σου και πίνω, 

εκεί που σ' έχει η μάνα μου 

ψηλά στο κομοδίνο, 

στον Ελασίτη δάσκαλο

τον κύρη της παρέα,  

για τη σοσιαλιστική 

που κάηκε, την Ιδέα. 

ά.