Έγραφε όπως ανάσαινε όπως έτρωγε
όπως ρουφούσε τον πρωινό καφέ του.
Το ζάχαρό του -το 'βλεπε- έτσι ρύθμιζε:
τη γλύκα είχεν ο στίχος τού κουφέτου,
ούτε κι επιβλαβή ούτε κι αδιάφορη
μα αυτό που ζήταγε ο οργανισμός του:
ένα γλυκό υπερκόσμιο ανακάτωμα
να μπαίνουν σε μια τάξη όλα τα εντός του,
απ' το ζαχαροκάλαμο που εκάρφωσε
η μοίρα του στην άκρια εκεί του πέτου.
Έγραφε όπως ανάσαινε όπως έτρωγε
όπως ρουφούσε τον πρωινό καφέ του.
ά. -λεύτερη Πίνδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου