Μεσημέρι Σάββατο . . .

"-Ουσία της ποίησης είναι, του είπε αυτή,
η ζωική ορμή κι η μάχη με το θάνατο!",
κι αυτός εβάλθηκε μ' ένα καυτό φιλί
και μ' ένα αγκάλιασμα γερό, αντρίκιο, ακάματο, 

να της χαρίσει έναν παράδεισο ηδονής
και μια σφιχτόκορμη ιδρωμένη αιωνιότητα,
κι ήταν οι δυο τους μες στον κόσμο, άλλος κανείς,
για κάμποση ώρα, ώσπου με τη βεβαιότητα 

πως ειχαν ζήσει σε μιαν ώρα εφτά ζωές
βγήκαν μαζί απ' της αθανασίας τ' άβατο,
κι ακόμα εθρόιζαν οι πνιχτές τους οι φωνές
μες στο δωμάτιο, κι ήταν μεσημερι Σάββατο, 

μα έμοιαζε να 'ταν Αναστάσεως Κυριακή, 
έτσι που αυτός, σπαθί τη σάρκινη την κάμα του 
κάμνοντας, είχε καταλύσει σε γιορτή 
και σ' άγιο πάλεμα, το ζόφο και το θάνατο!... 
ά. -27 Φλεβάρη του 2016