Να 'μουν στ' αντίσκηνο Ρομά . . .

...τρέχοντας χτες,έξω από μια προχειροφτιαγμένη, στεφανωμένη με τα χρώματα του δειλινού "κατοικία" τσιγγανων...ποιος ο φτωχός και ποιος ο πλούσιος;;;..ο αστός που ζει σαν το ποντίκι μες στο τσιμεντενιο ακριβοπληρωμένο κιβούρι του στον 4ο μιας πολυκατοικίας, ή ο Ρομά που ανασαίνει λευτεριά,χρώματα κι αρώματα του δειλινού, πατώντας το πολύτιμο-ζωοποιό χώμα;;; 

Να 'μουν στ' αντίσκηνο Ρομά
-μη μ' έχει η πόλη σκλάβο-
να 'χω σκεπή το μούχρωμα ...
το μενεξί, το μπλάβο, 

να κάνουν δυό και τρία εφτά
κι εννιά επί πέντε ογδόντα
να 'χω τα πούστικα λεφτά
προσάναμμα στη σόμπα , 

να 'μαι κιλά εξήντα δυό
-ούτ' ένα παραπάνω-
με ψωμοτύρι και νερό
ταράτσα να την κάνω, 

κι άμα πεθάνω, ουδέ παπά
να θέλω ουδέ και τάφο,
μα χώσιμο αδακεί βαθιά
στ' αντίσκηνο από κάτω, 

να ξεχρεώσει η σάρκα μου
της λάσπης το σκουλήκι
που εζούσα μες στο χτήμα του
χωρίς να δίνω νοίκι...
ά.