Ο τρελός στα σπλάχνα μας ντελάλης

...είναι λοιπόν στα σπλάχνα μας, ένας τρελός ντελάλης, που κατά πώς  παίζει τον ζουρνά του, έτσι πορευόμαστε και πάμε , κι ας νομίζουμε άλλα... ...Ποιος τό 'ζησε, ποιος τό 'νιωσε, και ποιος καταλαβαίνει:   Τι χάνεται στον άνεμο, και τι φτουράει και μένει;    Η φανερή μας η  "ζωή",  ή στ' άφωτά μας σπλάχνα  ό,τι ο τρελός ντελάλης μας χωρίς φωνούλα κι άχνα    κάνει ν' ανθεί ,να πάλλεται, να σπαρταράει να λειώνει    σαν τ' αηδονάκι του Προυσσού   σαν του βουνού το χιόνι,    σαν τον ολότελα κουφό   Μπετόβεν , που τη θύρα   του θείου των Ήχων δώματος ,   τού άνοιγε η άγια η Μοίρα     η Μοίρα η Συμπαντική   η Μοίρα του Ανθρώπου   που περπατάει στο σύνορο   Τρέλας κι Ατόπου Τόπου       Ένας Μονάχος  κι Έρημος  Θνητός κι Εσταυρωμένος   γι' αυτό κι Ωραίος Αθάνατος   τη Δόξα του ντυμένος;;;;;.  ά. - λεύτερη Πϊνδος