Τα ποιήματα που γράφουμε

Είναι λοιπόν τα ποιήματα που γράφουμε, 
το ντροπαλό μας  πέρασμά  απ' την Πλάση,  
το πάτημα, το μιας στιγμής  στροβίλισμα 
στο αιώνιο του Ρυθμού το χοροστάσι, 

 θα τα γρικάμε κάτω από τα χώματα 
στου Άδη τις περατιές σαν θα γυρνάμε 
καθώς θα κροταλούν μες στα τετράδια, 
κι "ακούστε, ω! φίλοι, ακούστε πώς βροντάνε" 

θα λέμε στους νεκρούς συνταξιδιώτες μας,
κι αυτοί με συγκατάβαση, γελώντας 
θα κάνουν πως τ' ακούν', μονάχα τη βουερή 
κατεβασιά του Αχέροντα γρικώντας. 
ά. -17 Απρίλη του 2016 - λεύτερη Πίνδος