Πάντοτε, οι δυό τους . . .

Κάτσαν' και παίξανε, προτού γίνουν ένα κορμί,

τραγούδια με μια ερωτική γλυκιά μελαγχολία,

του Σταυριανού του Λεοντή  του Αργύρη Μπακιρτζή, 

κι όταν πια πλέον ο Έρωτας χωρίς αμφιβολία 

ολούθε  είχε διαχυθεί, σε φλέβες, μάτια, αρμούς, 

κι ως και σε κάθε απόμερη γωνιά του δωματίου, 

τα μουσικά τους όργανα απιθώσαν', και γυμνούς 

πάνω ψηλά απ' την Τσιμισκή, ένας άγγελος Κυρίου

τους σήκωσε σε σμίξιμο, σε μαγικό χορό,

σ' άφατο, θείο, ερωτικό κλυδωνισμό και μέγα, 

τέτοιον που διαταράχτηκε το στάτους τ' αστρικό 

απ' την Κασσιόπη ως τον Κριό κι απ' τον Ερμή ως το Βέγα, 

κι η γάτα χάμω που  ένιωσε πως το μαγνητικό 

πεδίο σφόδρα αλλοιώθηκε στη γήινη τη σφαίρα,

έντρομη, από τ' ακορντεόν ψηλά το ιταλικό 

χώθηκε κάτω απ' της λευκής κιθάρας την ταστιέρα,  

ζηλεύοντας της νεαρής αφέντρας τη βουερή, 
το Σύμπαν που έσειε απ' τις φωνές συθέμελα, ευτυχία.

Πάντοτε , οι δυό τους  παίζουν πριν γίνουν ένα κορμί,  

τραγούδια με μια ερωτική γλυκιά μελαγχολία. 

ά. -14 Μάρτη του 2016