Έρχεσαι, μάνα . . .

...πάνε κάμποσες μέρες,που μού 'ρχεται η μάνα τις νύχτες στ' όνειρο...σαν νυχτερινός άγγελος....κοιτάει απ' τον μπουχαρή που φυράναμε ένας-ένας στο σπίτι,και μείναμε τρεις απ' όταν εφυγε ο πατερας κι αυτή, και νοτιζουν τα μάτια της....
ΕΡΧΕΣΑΙ, ΜΑΝΑ . . .
Έρχεσαι, μάνα, σαν καπνός
παραδεισίου καμίνου,
σαν άγγελος νυχτερινός 
στο νάρθηκα του κρίνου,

στον ύπνο ανθίζω, με κοιτάς,
με χαίρεσαι κι ας  κλαίγεις,
χαράζει η αυγή, φτεροκοπάς
καμώνεσαι πως φεύγεις

αλλά δεν φεύγεις, στη δουλειά
σε κουβαλώ όλη μέρα
γλυκιά στο σβέρκο μου θηλειά
σκίρτημα στη γαστέρα,

αγάλλομαι, κοιλοπονώ ,
σ' έχω μαμή στην άκρη,
μιά με γεννάς, μιά σε γεννώ,
μιά μάς γεννάει το δάκρυ,

πότε στη γης κυκλάμινα
με μια σταλιά ριζούλα
πότε ψηλά απ' τα Γιάννενα
Μαρτιάτικη βροχούλα...
ά. -λεύτερη Πίνδος