Θα ξανάρθω σε πέντε γενιές!

 
...κι αφού διαπιστωμένα πλέον, το κεφάλαιο ειναι εφτάψυχο, κι η πλουτοκρατία γαμεί και δέρνει πατώντας επί πτωμάτων, η ένοπλη πάλη είναι μονόδρομος για να πάρουν οι λαοί τις τύχες στα χέρια τους...όταν σκοτώθηκε ο Λαμπρος Φούντας, στις 10 Μάρτη του 2010, την άλλη μέρα που το 'μαθα, εν θερμώ έγραψα το τραγούδι "Θα ξανάρθω σε πέντε γενιές"... 14σύλλαβοι πλεγμένοι με 13 σύλλαβους ,που σκάρωσα, και στο καπάκι έπιασα το ακορντεόν και τους μελοποίησα-τραγούδησα-μαγνητοφώνησα εντελώς πρόχειρα σ' ένα μαγνητοφωνάκι..μια κι έξω...το τραγούδι, έτσι πρόχειρα όπως σκαρωθηκε, το έκανε υπέροχο βίντεο ο φίλος μου ο migoleonhttps://www.youtube.com/user/migoleon και το ανεβασαμε εκείνες τις μέρες στο youtube...γράψαμε δε τότε , στους τίτλους του βίντεο,ότι το τραγούδι το έφκιασε ο Λάμπρος Φούντας, γιατί πάντα πίστευα και πιστεύω , και το έγραψα και χαρακτηριστικά κι υπάρχει γραμμένο εκεί κάτω απ' την περιγραφή του βίντεο, ότι :
"Τα τραγούδια που προκαλούν μιαν κάποια ελάχιστη συγκίνηση κι έχουν λόγο κι αιτία ύπαρξης, όσο κι αν είναι (;) δημιουργήματα συγκεκριμένων ανθρώπων, ανήκουν στους ήρωες και στις καταστάσεις που τα γέννησαν και στην αύρα λευτεριάς κι αρμονίας που στεφανώνει ό,τι όμορφο κι ευγενές συμβαίνει.
Yπηρετούν την Αλήθεια,το Ανθρώπινο,το Δίκαιο, το Ανυπότακτο κι είναι εξαιρετικά βλάσφημο να υπογράφονται.Τα "υπογράφουν" ,λοιπόν, οι αληθινοί γεννήτορές τους : οι ήρωες που ιστορούνε.Για τούτο, αναφέρεται ο Λάμπρος Φούντας ως στιχουργός, μελωδός κι ερμηνευτής του τραγουδιού.Αυτός το 'καμε."
Μετά, από 4 χρόνια, το "Θα ξανάρθω σε πέντε γενιές" , ενορχηστρωμένο μεν αλλά στην ίδια γραμμή, το βάλαμε κσι στο δισκάκι "Ο άγγελος ο Ιτζουμερ"...Ακούγεται αποκάτω σαν σχόλιο.....
ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΓΕΝΙΕΣ
..Μαύρο σκοτάδι ολόγυρα
κι ωραίο Φως εντός μου...
...μα, θα ξανάρθω, σύντροφοι...
..σε πέντε γενιές...
........................................ ­........................................ ­.......
Αν ήμουν κόρακας, χρόνια διακόσια να ζήσω,
δάσκαλος τσίφτης θα πάαινα στην Πίνδο ψηλά,
σ' ένα σχολειό, μες στα ζούδια τ' αθώα, βουνίσιο,
πέντε γενιές ,σύντροφοι, να σπουδάξω παιδιά. 

Θα δασκάλευα, σύντροφοι, πέντε γενιές,
μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές.
Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,
θα τα βάφτιζα αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα. 

Με γραφές πέτρινες, θα τους μπόλιαζα ωραία, βουνίσια
υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,
κι υποδόριες επαναστάσεις,
από μία στις έξι τις τάξεις !
........................................ ­........................................ ­.......
Είναι κρύο πολύ το φεγγάρι, απάνω απ' τ' Αγρίνιο,
όπως λέει το τραγούδι, συντρόφοι μου, σαν τ' αλουμίνιο.
Πέντε κίσσες στο μνήμα μου, σαν χαρτορίχτρες γριές,
"-Θα ξανάρθεις -μου λέν' - πάλι, Λάμπρο, σε πέντε γενιές!" 

Θα ξανάρθω, συντρόφοι, σε πέντε γενιές,
μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές.
Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,
θα βαφτίζω αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα. 

Με γραφές πέτρινες, θα μπολιάζω, συντρόφοι, βουνίσια
υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,
κι υποδόριες επαναστάσεις,
από μία στις έξι τις τάξεις!
ά. - λεύτερη Πϊνδος