Στη φωτογραφία : κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '60,η Όλγα Ζήση με τον αδερφό της το Γιώργο, στη λίμνη Παμβώτιδα των Γιαννίνων. Ο Γιώργος, δεινός αεροπόρος -ήταν άλλωστε εκπαιδευτής πιλότων- έκανε την τέλεια -δίχως γυρισμό- πτήση , στις 23 Αλωνάρη του 2013..Ήταν μόνο 54 χρονών...
Όλγα : -Σιγά, Γιωργή μου, τη βαρκούλα,
σιγά, καλέ μου, το κουπί...
Της λίμνης γρίκα τη φωνούλα,
σαν κάτι πάει να μας ειπεί...
Γιώργος : -Και ποιος το λέει πως έχουν, Όλγα,
φωνή της λίμνης τα νερά ;
Όλγα : -Όλα, γλυκέ μου, έχουν, όλα,
ψυχή και μάτια και μιλιά...
λίμνη : -Χορεύτρια θα γίνεις, Όλγα,
μπαλαρινούλα σε θωρώ
κύκνο που νύχτωσε στο Βόλγα
σ' αιθέριο, ανάλαφρο χορό....
...Κι εσύ, Γιωργή, που μες στα χέρια
μιάμιση οργιά κουπί κρατείς,
αεροπόρος, απ' τ' στέρια
ποτέ σου δεν θα κατεβείς !
Όλγα : -Άκουσες , τα νερά, Γιωργή μου ;
"..ποτέ σου δεν θα κατεβείς!"
Γύρνα και νύχτωσε, ψυχή μου..
Πάμε, καλέ μου, να χαρείς!
Πάμε κι εσήμανε η καμπάνα
στον Αη-Νικόλα εσπερινό.
Γύρνα..Θα περιμένει η μάνα.
Πάμε...Σαν αίμα είν' το νερό...
Γιώργος : - Νερά είναι, λένε ό,τι θέλουν,
λίμνη κι αστόχαστα μιλά.
Αχ αδερφούλα , εμέ με θέλγουν
τα μακρινά και τα ψηλά,
κάλιο στ' αστέρια, απ' εκεί πάνω
ποτέ μου να μην κατεβώ,
πρίγκηπας μες στ' αεροπλάνο
πλανήτες χίλιους να μετρώ...
Τι είναι και δάκρυσες, καλή μου;
Tι έχεις και τρέμεις; Θα μου ειπείς;
Όλγα:- Γύρνα και νύχτωσε, ψυχή μου...
Πάμε, Γιωργή μου, να χαρείς...
..........................................................................
λίμνη (...όταν έχουν πια φύγει τα δυο
αδερφάκια):-Λάμνουν -πού νά 'βγουν;- κι όλο λάμνουν,
μνήμη ώσπου πήλινη οι θνητοί
θα σωριαστούν σαν αποκάμουν
ένας εδώ κι άλλος εκεί,
να μείνει ο στεναγμός του αιμάτου
κι οι προσευχούλες μιας ζωής σαν ψίθυροι κάποιου κυμάτου
στους καλαμώνες της αυγής.
Άγγελος
31 Αλωνάρη του 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου