Άκου τον άνεμο, διαβάτη!

Χαράματα πέντε και κάτι
γυρνάς στους δρόμους σαν σκιά,
άκου τον άνεμο, διαβάτη,
που κατεβαίνει απ' τα βουνά,

η πείνα σού 'χωσε το μάτι
σαν να 'σαι λείψανο βαθιά ,
άκου τον άνεμο διαβάτη,
που κατεβαίνει απ' τα βουνά,

φέγγει κι οι δρόμοι ειναι γεμάτοι
φτώχεια, μιζέρια κι ερημιά,
άκου τον άνεμο, διαβάτη,
που κατεβαίνει απ' τα βουνά,

οι εργάτες έχουν μέση αδράχτι,
τ' αφεντικά σβέρκα παχιά,
 άκου τον άνεμο ,διαβάτη,
που κατεβαίνει απ' τα βουνά,

δουλειά δεν έχεις ούτε αγάπη,
ποιαν αγαπάς, ποια σ' αγαπά,
άκου τον άνεμο, διαβάτη,
που κατεβαινει απ' τα βουνά,

κάνε , ο παπάς σού λέει, κράτει,
κι όλο κρατιέσαι, φουκαρά,
άκου τον άνεμο, διαβάτη,
που κατεβαίνει απ' τα βουνά


Άκου τον άνεμο, διαβάτη,
άκου, διαβάτη, τον αγέρα,
σού γνέφει να σε ντύσει αντάρτη,
ντουφέκι σού 'χει και παντιέρα,
η τρέλα που 'θρεψες στο μάτι
στην κάννη σου  θα γίνει σφαίρα,
άκου τον άνεμο, διαβάτη,
άκου τ' αηδόνια στον αγέρα 
 "ώρα επανάσταση και κάτι"
σημαίνουν στον γλαυκόν αιθέρα  
άκου τον άνεμο, διαβάτη,
άκου , διαβάτη, τον αγέρα. 
ά. - λεύτερη Πίνδος-9 Αλωνάρη του 2016