Ψάλλε, ολόγιομο φεγγάρι

...η χτεσινή πανσέληνος...το γιομάτο φεγγάρι είναι σαν το ντεφι του γύφτου, που σηκώνει τον κόσμο στο χορό για ν' αποξεχαστεί....

Ψάλλε, ολόγιομο φεγγάρι,
το ποτάμι, την ιτιά,
τη ζωή μου, ωσάν λυχνάρι
που αντρειεύει στο βοριά,

των αθλίων ιδρυμάτων
τους ολάνθιστους τρελούς,
των κατάφωτων δωμάτων
τους αστείους γνωστικούς,

τη γυναίκα στο ωδείο
με τα κόκκινα μαλλιά
και το αναρριγούν αιδοίο
στην αντήχηση του La,

το γιοφύρι στο Ζαγόρι
κερατζή που καρτερεί,
τη χλωμή γεροντοκόρη
που δεν έζησε ζωή,

τα στιχάκια μου, που χρόνια
σε συρτάρια-φυλακές
περιμένουν αρραβώνα
με ρυθμούς και μουσικές,

ψάλλε εμένα, ψάλλε εσένα,
ψάλλ' του κόσμου τις δροσιές
που σε σκοτεινές -μια μέρα-
χθόνιες μαύρες περατιές

θ' απομείνουν αγκωνάρι
σωριασμένο καταγής,
ψάλλε, ολόγιομο φεγγάρι,
σκόνη πριν κι εσύ γενείς.
ά. - λεύτερη Πίνδος - 21 Αλωνάρη του 2016