Στη φωτογραφία : Γιάννινα,1915.Πλατεία. Καφενείον Αύρα.Η σημερινή Όαση...
Αργότερα, Όαση το 'πανε , τότε το λέγανε Αύρα, τότε που όλα αντί ..εμπριμέ ήτανε άσπρα ή μαύρα. Η λίμνη -λάδι- δεξιά, το Μιτσικέλι πάνω, στο πεζοδρόμιο τα ψηλά σε πρώτο-πρώτο πλάνο
τηλεγραφόξυλα, η φωνή να φτάνει ως την Αθήνα και στην κορφή τους οι φανοί σαν τα γειρτά τα κρίνα
φωτίζουνε μιαν εποχή μεστών κι ωραίων βίων γιομάτη αλήθεια και ψυχή και βάσανα Αγίων.
(.. Κώστας Κρυστάλλης : ο αθάνατος ,όσο στέκουν ορθά τα βουνά κι αντηχούν βελάσματα οι στάνες, Ηπειρώτης ποιητής του βουνού και της στάνης..)
Πού πάαινες έρμε Κωσταντή,
τι χάλευες στο άστυ, αίμα και δάκρυ και χολή να πίνεις κάθ' εκάστη ;
Της πόλης το τελώνιο σ' ηύρε πουλί μονάχο,
σε πότισε αντιμόνιο*
και σ' έστειλε στον τάφο.
............................................
Πού πάαινες έρμε Κωσταντή, στον κάμπο και στην τύρβη; Στο κάδρο σου, μαύρο σκοινί
το παπιγιόν σε πνίγει,
γειρτέ της Πίνδου κατιφέ,
σκιά στις Σκιές Του Άδου**,
ψάλτη Ηπειρώτη βροντερέ
τ' αγύριστου πελάγου.
*
αντιμόνιο : τοξικότατη ύλη-συστατικό των τυπογραφικών στοιχείων (Σε
τυπογραφείο εργάστηκε ο Κρυστάλλης,για μεγάλο χρονικό διάστημα, στην
Αθήνα...Εκεί, άρχισε να κλονίζεται ανεπανόρθωτα η υγεία του...) ** «Αι Σκιαί Του Άδου» : το πρώτο ποίημα του ποιητή Άγγελος 2013-λεύτερη Πίνδος
Δεξιά:Ζαγόρι,1975.Το παλιό,ασπρόμαυρο, όμορφοΖαγόρι του Αγγελόπουλου.Πριν το πατήσουν οι γιάπηδες με τα τετρακίνητα τσερόκι. Πριν πήξει στις ξενοδοχειακές μονάδες... (Η φωτογραφία απ' το blogjavger.blogspot.gr)
Ιδού τ' ωραίο, το παλιό τ' ασπρόμαυρο Ζαγόρι, το κούρνιο* του Αγγελόπουλου, το πέτρινο βαπόρι,
που 'χε ναυτάκια αδέκαρα με κάπες και τραγιάσκες είκοσι χρόνους με τα ζα και δέκα μετανάστες... Γιάπηδες τώρα το πατούν και σάξονες τουρίστες. Του δεκαπεντασύλλαβου και του κλαρίνου οι μύστες
κρυφά περνούν καμιά βραδιά σαν πέρδικες στο χιόνι, να πιει νερό της μνήμης τους το πληγωμένο αηδόνι
και φεύγουν πριν χαράξει η αυγή -πιωμένοι σαλταδόροι- μη δουν σινιέ και παρδαλό τ' ασπρόμαυρο Ζαγόρι..
Άγγελος
κούρνιο=το στέκι, η "φωλιά", εκεί όπου ..κουρνιάζει κάποιος
Στη -μοναδική! - φωτογραφία : Γιάννινα, 1977.Στον καφενέ "Ναυτάκια", στη Σκάλα, δυο βήματα απ' τη λίμνη.
Ο θρυλικός Δημητράκης Μαντζαρόπουλος , άρχοντας απόλυτος στη μοναξιά του, πίνει το καφεδάκι του...Αυτός κι ο ίσκιος του, που διακρίνεται πίσω του, μες στο κρύο τζάμι....
Η φωτογραφία είναι απ' το blog του javger :
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_26.html
Ωσάν τον κυρ-Αλέξανδρο, τον Άγιο των γραμμάτων ,
το δείλι ευρήκε μοναχόν κι έρμον το Δημητράκη,
δυο βήματα απ' τη δρόσο των λιμνίσιων των υδάτων,
να κοινωνάει το σκέτο, στα "Ναυτάκια", καφεδάκι.
Ήρθε μετά κι ο ίσκιος του, μέσα απ' το κρύο το τζάμι,
ήρθε σουρνάμενο κι ένα φίδι* ψηλά στο χιόνι,
ήρθε, παρέα κι ο στρατηγός ο Ζούκωφ** να του κάμει,
ήρθε και της ψυχής του το νεκρό -η Μαρία***- τ' αηδόνι.
Κι επαίξανε στην τράπουλα, στα ζάρια και στο τάβλι
τη λίμνη με τις χίλιες της τις βάρκες -ε γιαμόλα-
και τη χρυσή του στρατηγού τη σπάθα τη μεγάλη
κι όλους κι όλα τα κέρδισε ο Δημητράκης ! Όλα !
* φίδι στο χιόνι : το "φίδι στο χιόνι" κι ο Δημητράκης ..πήγαιναν μαζί.....το 'λεγε συχνότατα, στο παραλήρημά του....."φίδι στο χιόνι"...
**Ζούκωφ : Ρώσος στρατηγός ο Ζούκωφ, τον οποίο ανέφερε ταχτικότατα ο Μαντζαρόπουλος
***Μαρία : "φτου ! ξεφτιλισμένη Μαρία" έλεγε...θα ήταν η Μαρία, πιθανότατα, κάποιος νεανικός, ανευόδωτος έρωτας που τον βασάνιζε ως τα βαθιά του γεράματα...
Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1980. Ο Νικολάκης της Τσιβούλας, με το περιοδικό "Κούκλες" στην ..ευτυχισμένη απαλάμη του.
Μ' έναν αέρα αμάραντης , κρουστής ελευθερίας να μπαινοβγαίνει από το εμπρός, ζερβό, σπασμένο δόντι, ο Νικολάκης διάβαινε την Ανεξαρτησίας, σαν ήλιος του μεσονυχτιού και σαν τ' Αυγούστου χιόνι.
Στο δρόμο, πλούσιοι και φτωχοί -όλοι του Χρόνου επαίτες- κι ο Νικολάκης βασιλιάς κι άρχοντας, με τις "Κούκλες" χάρτινο ρόδο ασπρόμαυρο στης φτώχειας του τις στέπες, στην απαλάμη του ν' ανθούν στήθια, μεριά και μπούκλες
και σώματα αλαβάστρινα στη ζηλευτή τους νιότη, αφέντη και χαρεμιτζή να τον εβρίσκει η αυγούλα, και να τον βάφει, απέ, Χριστό, του ήλιου η αχτίδα η πρώτη, να λάμπει η φτωχοπαναγιά η μάνα του η Τσιβούλα...
Τα γαρούφαλα να μην τα κόβεις, θα σε βρει μεγάλη συμφορά, θά 'βγει ο ήλιος τ' ουρανού ο δόγης στάχτη να σε κάνει, φουκαρά.
Μα αν τα κόψεις, κοίτα να προκάνεις να καείς σαν φως μες στη φωτιά, με το πολυβόλο υπό μάλης με ψηλά σφιγμένη τη γροθιά. .................................... Γαρούφαλό μου κόκκινο δώσ' μου φωτιά να κάψω τούτον τον κόσμο τον φτηνό, καινούργιο να τον φτιάξω...
Άγγελος 15 Μάη του 2013-επιστράτευση των καθηγητών
(....Εδώ στο τραγούδι, ο ορφανεμένος -πλέον- Καραγκιόζης, θρηνεί το χαμό του πατέρα-Ευγένιου Σπαθάρη)
(....στο τραγούδι όπως ακούγεται, τραγουδάνε τα παιδάκια της Γ' τάξης , συνοδεύοντάς με στο ακορντεόν...)
Άιντες , πατερούλη, μ' άφησες. Τι θα γίνω το παιδί σου.... Ήρθε και σε πήρε ο Γιαραμπής στον μπερντέ του Παραδείσου αχ κι ορφάνεψα, πια δεν άντεξα, στον μπερντέ ξημέρωσα μονάχος, στο λυχνάρι του πασά, έπεσα και κάηκα, πατερούλη, σ' έχασα, ήσουν βράχος. Άιντες σαν θα φτάσεις σαν καπνός, στων αγγέλων το μεϊντάνι, άιντες να χτυπάει ο ταμπουράς, δυνατά του Μακρυγιάννη, τα πουλιά να βγουν και να τραγουδούν, τις καμπάνες να βαράει ο Άθως και να κλαίει η γης και ο Γιαραμπής, του μπερντέ και του φτωχού το πάθος.
Αίσθηση προκάλεσαν σχόλια της Κικής Δημουλά για τους μετανάστες
"Δεν τους αντέχω, πιάνουν και τα παγκάκια" είπε η ποιήτρια Κική Δημουλά για τους μετανάστες στη διάρκεια εκδήλωσης γνωριμίας με τη γειτονιά της Κυψέλης......
....Στις 5 Μάη του 1981, πεθαίνει στις εγγλέζικες φυλακές μετά από 66 μέρες απεργία πείνας,ο 27χρονος Ιρλανδός αγωνιστής του IRA Μπόμπι Σαντς.Τοβιογραφικό κείμενοκαθώς και το ιστορικό της απεργίας
πείνας του ήρωα-μαχητή του IRA Μπόμπι Σαντς, διαβάστε το στοathens.indymedia.org Ποιος τον θυμάται τώρα πια -το '81 εχάθη- τον Μπόμπι Σαντς τον Ιρλανδό των πόλεων τον αντάρτη;
Σε μια του IRA αποστολή οι Εγγλέζοι τούς τη στήσαν' , το Μπόμπι Σαντς τον Ιρλανδό στη φυλακή τον κλείσαν' .
Του πήραν και τ' ασίγαστο ρεβόλβερ το παλιό του του Μπόμπι Σαντς του Ιρλανδού, που το 'χε σύντροφό του. ................................... Φαϊ δεν έφαγε μπουκιά, και μπόρεσε ν' αντέξει ο Μπόμπι Σαντς ο Ιρλανδός μέρες εξήντα έξι .
Τη μέρα την εξήντα εφτά, τα είκοσι εφτά πριν κλείσει, ο Μπόμπι Σαντς ο Ιρλανδός έγινε κυπαρίσσι,
έτσι τσακνί που 'χε γενεί μπουκιά χωρίς να τρώει ο Μπόμπι Σαντς ο Ιρλανδός σχεδόν δυο μέτρα μπόι . ........................................ Αν δεις στο Μπέλφαστ κόκκινο να τρίζει κυπαρίσσι, ο Μπόμπι Σαντς ο Ιρλανδός γνέφει να σου μιλήσει.
Τράβα και βάλε ένα παλιό ρεβόλβερ στα κλαριά του, ο Μπόμπι Σαντς ο Ιρλανδός να ..κάνει τη δουλειά του.
(...Προχτές, έτρεξα ως την αρχαία Ακρόπολη της Καστρίτσας, 12 χιλιόμετρα ΝΑ των Ιωαννίνων... ...Εκεί στην κορυφή του λόφου (750 μ. ), σώζονται τα λείψανα αρχαίας κλασικής οχυρωμένης ακρόπολης με ελληνιστικές και ύστερες φάσεις, η οποία ταυτίζεται με την Τέκμωνα, τη δεύτερη
μεγαλύτερη πόλη των Μολοσσών. Μέσα στην ακρόπολη, σε πλάτωμα στο
κεντρικό σημείο του λόφου και πάνω σε τμήμα του αρχαίου τείχους
κτίστηκε τον 11ο ή τον 12ο αιώνα, η Ιερά Μονή Καστρίτσας, αφιερωμένη
ήδη από το 14ο αιώνα στη Σύλληψη του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου...)
Στες εκκλησιές, είχα καιρό να πάω...Απ' τα μικράτα.... Κι ας οι σεπτοί οι Βυζαντινοί με θέλγανε οι ψαλμοί... Ώσπου σε δυο μαζί εκκλησιες, μ' έβγαλε χτες η στράτα: σ' ορθόδοξη , κι οργιές πιο 'κεί, σ' αρχαία ελληνική...
Κοντά-κοντά το εικόνισμα του Πρόδρομου τ' Αη-Γιάννη, με τον βαρύ τον πέτρινο του Δία το βωμό, κοντά-κοντά η Πελασγική Ακρόπολη -στεφάνι στο λόφο- με τους κάτισχνους Αγίους και το σταυρό.
Κι όπως η φύση η ανθρώπινη μ' οδήγησε να πέμψω μια δέηση, έτσι που 'τρεχα, ν' αντέξει το κορμί τον κάματο , δεν ήξερα μπροστάθε να διαλέξω πού να σταθώ, στα τείχη ή στ' Άγιο Βήμα στην κορφή.
Κι απόμεινα ώρα, κάθιδρος, στο λόφο τον αρχαίο, στου δειλινού το μούχρωμα το μωβ το εαρινό, ν' ακούω μια τον Απόλλωνα και μια το Ναζωραίο, καθώς τα νέφη εσήμαιναν γλυκόν εσπερινό. Κι αλλόκκοτα ως παράδερνε στη φλέβα μέσα το αίμα κι έστεκα αρχαίος Πελασγός μαζί και χριστιανός, στον Ιορδάνη ο μισός, κι ο άλλος μισός στη Νέδα, βαφτίστηκα στ' Ανέσπερο το Ελληνικό το Φως.
(... Κερκυραϊκό ανοιξιάτικο τοπίο...photo : Γαβρίλης Κοσμάς) Στην ώρα της την πιο καλή στο ξύπνημα του Απρίλη, η Κέρκυρα η Σολωμική μετράει φιλιά στα χείλη απ' τον ανθό τον πορφυρό κι απ' το δροσάτο χόρτο που μυρωμένο τον ντορό του Γραίγου νιώθει πρώτο,
του Γραίγου που 'χει τα καρτέλ των ποιητών στις πλάτες μακριά από rooms to let,hotel, τουρίστες και πελάτες.
