(...Προχτές, έτρεξα ως την αρχαία Ακρόπολη της Καστρίτσας, 12 χιλιόμετρα ΝΑ των Ιωαννίνων...
...Εκεί στην κορυφή του λόφου (750 μ. ), σώζονται τα λείψανα αρχαίας κλασικής οχυρωμένης ακρόπολης με ελληνιστικές και ύστερες φάσεις, η οποία ταυτίζεται με την Τέκμωνα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των Μολοσσών. Μέσα στην ακρόπολη, σε πλάτωμα στο κεντρικό σημείο του λόφου και πάνω σε τμήμα του αρχαίου τείχους κτίστηκε τον 11ο ή τον 12ο αιώνα, η Ιερά Μονή Καστρίτσας, αφιερωμένη ήδη από το 14ο αιώνα στη Σύλληψη του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου...)
Στες εκκλησιές, είχα καιρό να πάω...Απ' τα μικράτα....
Κι ας οι σεπτοί οι Βυζαντινοί με θέλγανε οι ψαλμοί...
Ώσπου σε δυο μαζί εκκλησιες, μ' έβγαλε χτες η στράτα:
σ' ορθόδοξη , κι οργιές πιο 'κεί, σ' αρχαία ελληνική...
Κοντά-κοντά το εικόνισμα του Πρόδρομου τ' Αη-Γιάννη,
με τον βαρύ τον πέτρινο του Δία το βωμό,
κοντά-κοντά η Πελασγική Ακρόπολη -στεφάνι
στο λόφο- με τους κάτισχνους Αγίους και το σταυρό.
Κι όπως η φύση η ανθρώπινη μ' οδήγησε να πέμψω
μια δέηση, έτσι που 'τρεχα, ν' αντέξει το κορμί
τον κάματο , δεν ήξερα μπροστάθε να διαλέξω
πού να σταθώ, στα τείχη ή στ' Άγιο Βήμα στην κορφή.
Κι απόμεινα ώρα, κάθιδρος, στο λόφο τον αρχαίο,
στου δειλινού το μούχρωμα το μωβ το εαρινό,
ν' ακούω μια τον Απόλλωνα και μια το Ναζωραίο,
καθώς τα νέφη εσήμαιναν γλυκόν εσπερινό.
Κι αλλόκκοτα ως παράδερνε στη φλέβα μέσα το αίμα
κι έστεκα αρχαίος Πελασγός μαζί και χριστιανός,
στον Ιορδάνη ο μισός, κι ο άλλος μισός στη Νέδα,
βαφτίστηκα στ' Ανέσπερο το Ελληνικό το Φως.
Άγγελος
3 Μάη του 2013
