Ένα πρωί, με γέμισαν
μανό , κλειδιά, κραγιόνια.
Σε μια πλατούλα κρέμομαι,
τρεις μήνες και δυο χρόνια.
Λουράκι μαλακό, μπορντό
κι εφτά-οχτώ τσεπάκια.
Kορμάκι τρίβω θηλυκό
κι εφηβικά στηθάκια.
......................................
Στα δεκατρία μ' έραψαν,
καστόρια μου κομμάτια.
Στη λεύκα έχω τα νύχια μου,
στον ποταμό τα μάτια,
στην πλάι τσέπη ένα Καρτιέ,
είκοσι δυό καράτια.
........................................
Άκουσα ...Τι δεν άκουσα . . .
Είδα και τι δεν είδα ...
Όσα μού σφύραγε μισά,
το χάραμα η βίδρα.
Εδώ δεν έχει τα γκρενά
τα νούφαρα της όχθης,
εδώ το ντόλαρ κυβερνά
και κλαις άμα δεν το 'χεις...
Άγγελος
