Τα τελευταία 30 χρόνια, είχε αποτραβηχτεί σ' ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας, το Θροφαρί, όπου ασχολούνταν
με τη γεωργία και την ποίηση.)
Επέθανε κι ο ποιητής ο Χιόνης.
Τριάντα εζούσε χρόνους στο χωριό !
Κι η τρανοτέρα ποίηση -θαρρώ-
είναι τη γης να σπέρνεις και να οργώνεις.
Κακίες είχεν και πάθη λησμονήσει,
τόσο που εζούσε πλάι στα ζωντανά.
Έφυγε και τ' αφήκε ορφανά
τις νύχτες ν' αλυχτούν κατά τη Δύση.
............................................................
Τον χάσαμε τον ποιητή το Χιόνη,
ανήμερα Χριστούγεννα πρωί.
Το 'χε έτσι επιθυμήσει από παιδί:
-Χιόνη τον λέγαν'- να χαθεί με χιόνι.
Καθώς η ευγενική ψυχή του εχάθη,
εκάρπισαν στη χιονισμένη γη
η Μνήμη, η Αρμονία κι η Σιωπή,
που 'χε από χρόνια σπείρει στο χωράφι.
Άγγελος
