τα δίποδα παγάνα,
ετούτη η έρμη, νηστικιά
πίσω από μια αφάνα,
βλαστούς και φύλλα μάσαγε
και κάστανα και κράνα,
η καραμπίνα βρόντηξε
-μαύρη, κακιά καμπάνα-
κόκκινο το ριζάφτι της
βάφτηκε ωσάν τα κράνα,
του λόγκου αγρίμι όμορφο,
σαράντα μέρες μάνα.
.........................................
Α ! Ράτσα, ράτσα ανθρώπινη,
κι Αγία και καλπουζάνα,
χαλάστρα κι ασυλλόγιστη
κι ας λάτρεψες τον Πάνα.
...Βγήκαν τα χτήνη βγήκανε
τα δίποδα παγάνα.
Άγγελος
11 Δεκέμβρη του 2012
