Το δάκρυ στο Κονέκτικατ
δε στέγνωσε ακόμα.
Ψυχούλες είκοσι κι εφτά
τις έφαγε το χώμα
και πήρε κλίση ο άξονας
-και δίκαια- του πλανήτη
κι εχλώμιασε -και δίκαια-
το φως του Αποσπερίτη
-και δίκαια- τρεις ημέρες πια,
τη λέει κάθε κανάλι
την τραγική την είδηση
ξανά και ματαπάλι...
Αλλά, τους άλλους τους νεκρούς
τους λαθρομετανάστες,
οι δημοσιογραφικές
των καναλιών οι κάστες
στο ντούκου τους περάσανε
εδώ και μια βδομάδα...
Άλλο να είσαι απ' το Ιράν
και άλλο απ' τη Νεβάδα...
Άλλο το άσπρο το τουρμπάν
κι η μαυρισμένη η πέτσα
κι άλλο η αγγλοσαξωνική
αστραφτερή φινέτσα...
...........................................
Βάλε τα μαύρα του καημού
και της μελαγχολίας,
βοριά, και πες στις παγερές
στέπες της Μογγολίας
και στου Θιβέτ τα υψίπεδα
τα χιονοσκεπασμένα
και στ' αφρικάνικα χωριά
τα ψωμολυσσασμένα :
ψυχούλες είκοσι κι εφτά
χαθήκαν το Δεκέμβρη,
στης Μυτιλήνης τα νερά,
σιμά-κοντά στη Θέρμη,
ψυχούλες νηστικές, φτωχές,
βιαστήκανε να φτάσουν
ν' ανέβουν στον παράδεισο
πιλάφι να χορτάσουν.
.....................................
Σαράντα πέντε οι θεοί,
διακόσιοι οι προφήτες,
χιλιάδες τρεις οι κλήμηδες
κι οι άγιοι κι οι στυλίτες,
κι ΕΝΑΣ ο πάσχων ο θνητός,
που φεύγει και σκορπάει,
απ' τ' Απαλάχια ως το Σινά
κι απ' τ' Όσλο ως τη Σαγκάη.
Άγγελος
16 Δεκέμβρη του 2012
