Γιώργος Κοτζιούλας

Ήταν παλιά, ένας ποιητής,
αητός και παλληκάρι,
εβγήκε στα ψηλά βουνά
αντάρτης με τον Άρη,

Γιώργο τον λέγαν' στο μικρό,
στο επώνυμο Κοτζιούλα,
για την Ελλάδα μάτωσε
στους Ούνους που ήταν δούλα,

έγραψε για τη λευτεριά,
για του φτωχού το δίκιο,
για του λαού το πάλεμα
το δυνατό, τ' αντρίκιο,

τον είπαν -λέει- ελάσσονα
ποιητή(!!), μα μέγας ήταν,
αφού αδερφό και σύντροφο
οι ανθρώποι οι απλοί τον είπαν,

και πρωτοσυναγωνιστή
ο έλατος κι η πέτρα,
και φίλο τ' απροσκύνητα
τ' αγέραστα Τζουμέρκα,

κι είχα την τύχη, ο ταπεινός,
κι εγώ σ' ένα του ποιήμα,
να βάλω -άραγε, ταιριαστά;-
τη μουσική μου , ντύμα,

και να σταθώ περήφανα
με το κορμί ολοϊσιο
στο Τζουμερκιώτικο κοινό
και να το τραγουδήσω

με τη γαλάζια στο λαιμό
τη φλέβα τεντωμένη,
ίσια κατά τα όσια
της φτώχειας γυρισμένη,

και με το μάτι, ταξική
αλληλεγγύη γιομάτο,
και μάρτυράς μου, φίλοι μου,
το βίντεο τ' αποπάνω....
ά. - λεύτερη Πίνδος