..σαν σήμερα, στις 19 Θερτή του 1951, πέθανε ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός...
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ
Πού 'ναι οι βάρδοι οι ασώπαστοι,οι αγκρέμιστοι γιγάντοι,
πού 'ναι οι τρανοί οι τελάληδες, οι μύστες της φυλής,
να πλάσουν Νόημα-Οδηγητή και Στίχο-Ιεροφάντη,
έρμε λαέ, απ' τα Τάρταρα, γρικώντας να εγερθείς;
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ
Πού 'ναι οι βάρδοι οι ασώπαστοι,οι αγκρέμιστοι γιγάντοι,
πού 'ναι οι τρανοί οι τελάληδες, οι μύστες της φυλής,
να πλάσουν Νόημα-Οδηγητή και Στίχο-Ιεροφάντη,
έρμε λαέ, απ' τα Τάρταρα, γρικώντας να εγερθείς;
Τώρα, αλαλάζουν, της οκάς τσουτσέκια στις οθόνες
και κύνες νάνοι ημίαιμοι Κυνοβουλευτικοί,
τηράει με πόνο ο Όμηρος, μακριάθε απ' τους αιώνες
και σπάει τη λύρα την ιερή με πάταγο βαρύ !
και κύνες νάνοι ημίαιμοι Κυνοβουλευτικοί,
τηράει με πόνο ο Όμηρος, μακριάθε απ' τους αιώνες
και σπάει τη λύρα την ιερή με πάταγο βαρύ !
Κι ωστόσο, αλήθεια, είναι φορές που κάτι στον αγέρα,
κάτι βαρύ, μυριόστομο απ' τα μάκρη του ουρανού,
βογκάει "καμπάνες βροντερές, ηχήστε πέρα ως πέρα",
κι ω! είν' η φωνή η στεντόρεια του Σικελιανού,
κάτι βαρύ, μυριόστομο απ' τα μάκρη του ουρανού,
βογκάει "καμπάνες βροντερές, ηχήστε πέρα ως πέρα",
κι ω! είν' η φωνή η στεντόρεια του Σικελιανού,
βογκάει στη μνήμη του λαού, καθάρια οπού 'ναι κρήνη
βρυσούλα τρισχιλιόχρονη να πίνεις σαν διψάς,
κι ο βόγκος γίνεται φωτιά, τρανή φωτιά, γιαγκίνι,
να καίονται τ' αλαλάζοντα τα κύμβαλα μεμιάς,
βρυσούλα τρισχιλιόχρονη να πίνεις σαν διψάς,
κι ο βόγκος γίνεται φωτιά, τρανή φωτιά, γιαγκίνι,
να καίονται τ' αλαλάζοντα τα κύμβαλα μεμιάς,
να ξελωβιάζονται τ' αυτιά ν' ακούν τ' ορθό το πρέπον,
τ' άξιο, το μέγα, το εθνικό, το μείζον , το αληθές,
των Αρλεκίνων οι άναρθρες κραυγές και των Νενέκων
στο βρόντο ανάκουστες να ηχούν ,γελαστικές κι αχνές.
..........................................................................
Έτσι λογιέται ο ποιητής : σ' όλα τρανός και μέγας,
στο μπόι,στο λάμπος,στη θωριά, στην πένα, στη φωνή,
κρούσταλλο διάφανο άσωστο νεράκι κρύο της Νέδας,
ρυθμό να δίνει, αγαλλιασμό, δροσούλα και ζωή.
τ' άξιο, το μέγα, το εθνικό, το μείζον , το αληθές,
των Αρλεκίνων οι άναρθρες κραυγές και των Νενέκων
στο βρόντο ανάκουστες να ηχούν ,γελαστικές κι αχνές.
..........................................................................
Έτσι λογιέται ο ποιητής : σ' όλα τρανός και μέγας,
στο μπόι,στο λάμπος,στη θωριά, στην πένα, στη φωνή,
κρούσταλλο διάφανο άσωστο νεράκι κρύο της Νέδας,
ρυθμό να δίνει, αγαλλιασμό, δροσούλα και ζωή.
ά. - λεύτερη Πϊνδος
ΥΓ Ακούστε, στο αποπάνω βίντεο, τη φωνή του Άγγελου Σικελιανού...φωνή Στεντόρεια...φωνή αντρίκεια...φωνή-σήμαντρο του Άθω...φωνή ν' ακούει σήμερα ο Ρωμηός πριν πέσει για ύπνο και να ξεπλένει τ' αυτιά του απ' τη λώβα του ηχητικού αχταρμά των κολοκάναλων (=αυγινή/πρωινή τηλεμαλάκυνση δήθεν ενημέρωση, μεσημβρινή κουτσομπολοκαφρίλα, βραδινή Πρετεντοροσαβούρα )... κάθε γεννιά έχει ΚΑΙ τις φωνές που της αξίζουν...παλιά: Σικελιανός, Μινωτής, Μπιθικώτσης κ.λ ...τώρα : Βλαβιανο-Χωμενίδηδες, Μπέζο-Φιλιππίδηδες, Ρεμο-Παντελίδηδες κ.λ με μια λέξη Αρχ@@ίδηδες δηλαδή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου