Με μιαν άγια νοσταλγία

Άνοιξη στον ξένο τόπο
μακριά στη Γερμανία,
κοίταγε κατά το Νότο
με μιαν άγια νοσταλγία,

και το δάκρυ του βαπόρι
με την Τραμουντάνα πρίμα,
πάαινε Μόναχο-Ζαγόρι
στης μανούλας του το μνήμα...
ά.

ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΣΕ ΞΕΝΟ ΤΟΠΟ
Όποιος πάει σε ξένο τόπο,
στη βαλίτσα, πρώτο-πρώτο,
βάζει χώμα απ' το χωριό του,
και τον άγγελό του.

Στο Μόναχο και στην Αθήνα,
φυτεύει ξύλινα κλαρίνα,
για να τον πάει στη μάνα πίσω,
το μύρο τους το Πωγωνίσιο,
με το βοριά με το νοτιά,
με του αγγέλου τα φτερά.
........................................­..................
Όποιος πάει στον άλλο κόσμο,
με το δάκρυ και το δυόσμο,
παίρνει χώμα απ' το χωριό του,
και τον άγγελό του.

Στον Αλνταϊρ, στην Ανδρομέδα,
φυτεύει κυπαρίσσι μέγα,
να σκαρφαλώνει στα κλαριά του,
να πάει να βλέπει τα παιδιά του,
με το βοριά με το νοτιά,
με του αγγέλου τα φτερά,
Χριστούγεννα και Πασχαλιά
και στο γιορτάσι του Άη-Λιά.