Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Εκείνη το σκαλί-σκαλί κατέβαινε...

  ...άλλη μια απ' τις ωραιότερες ..συμπτώσεις στις διαδικτυακές περιπλανήσεις, είναι όταν "πέφτει" κανείς σε μια φωτογραφία που κυριολεκτικά μιλάει...όπως ετούτη εδώ: η γυναίκα που βγαίνει για την απογευματινή της βόλτα, η θάλασσα δίπλα στην αιώνια/αέναη βόλτα της, κι ο πεύκος πάνω παραπονεμένος που η μοίρα του η βαριά τον έδεσε στη γη, να βλέπει τα όμορφα και να μην μπορεί να τ' ακολουθήσει....υπάρχουν στ' αλήθεια άψυχα; ή όλα παίρνουν κάποτε ψυχή και ζωή όταν έστω για δευτερόλεπτα βρεθούν σ' ένα κάδρο ζωής, ομορφιάς και ποίησης αληθινής/ζωντανής;;;;;


Εκείνη το σκαλί-σκαλί κατέβαινε 
κι η θάλασσα το κύμα-κύμα εμέτρα, 
κι ο πεύκος στα μαλλάκια της δυο μέτρα 
που η μοίρα του η βαριά στη γης τον έδενε 

μ' έρωτα θείο κοιτούσε την αφέντρα 
οι άντρες να τη δουν σεργιάνι που έβγαινε, 
εκείνη το σκαλί-σκαλί κατέβαινε 
κι η θάλασσα το κύμα-κύμα εμέτρα. 
ά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου