Η ομορφιά του κόσμου

 http://epirusgate.blogspot.gr/2016/04/blog-post_501.html… 

..Ένας νέος άνθρωπος 40 χρ.(στο αποπάνω δημοσιευμα) που ζει μοναχος του σ' ένα μοναστηρι στο Ζαγόρι στο βουνό,αυτός και τ' άστρα κι η ερμιά,είναι άγιος, όχι γιατί ειναι "χριστιανός",αλλά γιατί σφάζεται εκεί πάνω ολομόναχος απ' την ομορφιά του Κόσμου...Πράγμα -σκέφτομαι- που συμβαίνει παντού και μ' όλους όσους χώρεσαν στα μάτια τους αυτη την ομορφιά και την αρμονία του Κόσμου.Ν' αγιαζουν δηλαδή,κι ας μη φορεσαν ράσο, κι ας μη καλογερεψαν, κι ας μη ζουνε σε κελλί μοναστηριού αλλά στην τυρβη της πόλης κι ούτε καν μόνοι αλλά και μ' οικογενεια ακομη...Το τραγούδι "Δυο γυφτοπούλες στο βουνό" μού ακούστηκε σαν να γραφτηκε γι' αυτόν τον φίλο μας αποπάνω,80 χρονια πριν:μια γυφτισσα όμορφη με τη μάνα της, χτυπάνε την πόρτα του μοναστηριού, τον βλέπουν στην ερημιά του ..λαβωμένο-ολομόναχο, η μικρή τον ερωτευεται, ζητάει απ' τη μάνα της να τον πάρουν να τον γειάνει με τα φιλιά της......Οι στίχοι μου, συλλογιζόμενος τους χιλιάδες Αγίους των πόλεων, κι ακούγοντας το Στελακη τον Περπινιαδη να τραγουδαει το ασμα, που δεν ειναι του Βαμβακαρη αλλά του Σωτηρη Γαβαλά ή Μεμέτη...Κι ετούτοι, Άγιοι...
 

-Τι κάνεις, έρμε μοναχέ,
σαν φάρος στ' ακρωτήρι,
ολομονάχος στης Δοβράς
τ' άγιο το μοναστήρι;

-Τροχάω την κάμα της σιωπής
τ' ανέμου το μαχαίρι
στ' άστρου τη σμυριδόπετρα,
χειμώνα-καλοκαίρι

να κόβομαι να σφάζομαι
σαράντα οργιές εντός μου
να κολυμπάει στο γαίμα μου
η ομορφιά του Κόσμου,

είδα στις πολιτείες πολλά
μα τίποτε δεν είδα ,
στέγνωσα, απόκαμα, ήρθα εδώ
σαν ποταμίσια βίδρα

να βρω το ρέμα το βυθό
και τη μεγάλη όχθη
το φως το νάμα το σκοπό
το "πώς;" και το "διότι"...
.......
..είπε ο λιανός καλόγερος
κι ορθόν μπροστά στην πόρτα
τον πήρε πάνωθε ο βοριάς
και κάτω τ' άγρια χόρτα

βραχνό βουνίσιο τεριρέμ
στην Τύμφη και στο Μπάρο,
ν' ακούν ν' αγάλλονται στα FM
μ' ένα άφιλτρο τσιγάρο

οι μοναχοί των πόλεων
Νιου Γιορκ μέχρι Καμπέρα
που 'χουν γυναίκα και παιδιά
και σπίτια και καριέρα

και δεν καλογερέψανε
και ράσο δεν φορέσαν,
την αρμονία του κόσμου αφού
στα μάτια τους χωρέσαν,

αυθεντικοί κι αταίριαστοι
μοναδικοί κι ωραίοι
αναρχικοί κι αγέραστοι
κι εκούσια μοιραίοι.
ά.