Τα δάκρυα τ' αόρατα

Τα δάκρυα τ' αόρατα,   
τα δάκρυα τα στεγνά,   
είναι βουνά θεόρατα 
και δίκοπα σπαθιά.   

Σαν καταρράχτες τρέχουνε   
-κανείς δεν τα 'χει δει- 
Τις μέσα στράτες βρέχουνε,   
τη μέσα την πληγή.   

Μαντίλι δεν λερώνουνε.   
Χέρι δεν βρέχουνε.   
Τα σπλάχνα σου παγώνουνε,   
φωτιές ν' αντέχουνε.   

Βουτάει η μανούλα σου   
στη λίμνη τους βαθιά,   
στη μαύρη την καρδούλα σου   
να φέρει ξαστεριά.   

-Αχ γιόκα μου απ' τ' εμένανες,   
γέρασες πιο μπροστά.   
Τα δάκρυα τ' αόρατα   
δεν έχουν γιατρειά.  

Άγγελος