Τ' ατσάλι, Οξαποδώ,χτικιό και ξενιτιά μεγάλη

...έτσι δυστυχώς "ξαναστηνεται" στην παρούσα φάση,το γιοφυρι της Πλάκας...με σίδερα, μπετό κι ατσάλι... βλέπει τούτο το έκτρωμα,ο Μπέκας ο πρωτομάστορας που 'χτισε το γιοφυρι το 1866,και ματαπέφτει να πεθανει....
..Η πέτρα είναι ξαπόσταμα
παράδεισος κι αγκάλη,
τ' ατσάλι Οξαποδώ χτικιό
και ξενιτιά μεγάλη,

ο Ρόβας στεκει καρτερεί
στην άκρη στο γιοφύρι
να μπουν οι ατσαλόβεργες
να στεριωθούν οι πίροι

για να περάσει αντίπερα,
μα χάλια ο έρμος νιώθει
του φέρνει αντράλα ο χάλυβας
και τ' άντερα τού κλώθει

του φέρνουν και τα σίδερα
ζαλάδα στο κεφάλι,
δίνει βιτσιά στη μούλα του
γυρίζει πίσω πάλι,

"-Ρόβα μ', του λέει ο άνεμος
Ρόβα μ' , και το λιοπύρι,
εδώ είναι εργοστάσιο
δεν είναι εδώ γιοφύρι,

βροντάν' τα σίδερα βαριά,
βογκάνε οι μπουλντοζέρες,
λουφάζει ο γέρο-Άραχθος
σαν το λαγό στις φτέρες,

πάει το γιοφύρι (ν)έπεσε
πάει το γιοφύρι εχάθη
ρόδο μιας άλλης εποχής
που 'σβησε κι εμαράθη
στου γυάλινου "πολιτισμού"
το μαύρο κατακάθι,

κάνε γιοφύρι το αίμα σου
πέρασμα την ψυχή σου
για να διαβεί η μούλα σου
κι οι έρμοι οι σύντροφοί σου..."
............................................
Σκουριά και γαλλικά κλειδιά,
ποτάμι μολεμένο,
ο Μπέκας* στα βαθιά νερά
σαν τον Εσταυρωμένο

δένει μια πέτρα στο λαιμό
"-Τετέλεσται !" φωνάζει
τον παίρνει η λάσπη ο Άραχθος
και το βαρύ τ' αγιάζι,

η πέτρα τού ήταν αδερφή
Παράδεισος κι αγκάλη,
ο χάλυβας τού είναι χτικιό
και ξενιτιά μεγάλη.
ά.
Μπέκας: ο πρωτομάστορας που εχτισε το θαυμαστό γιοφυρι της Πλακας το 1866