Φερνάντο Πεσόα...

...Φερνάντο Πεσόα, ο ποιητής με τους εκατό εαυτούς, ένα κρανίο-πέλαγο φουρτουνιασμένο, μια ψυχή-πυρκαγιά ανθισμένη στην αλέα με τις λευκές νύχτες τις δίχως ύπνο ανάπαψη κι ησυχασμό... 

"-Φερνάντο Πεσόα,
τις σάρκες σου τρως!",
η νύχτα εβόα
στα σπλάχνα του εντός,

κι αυτός ένα σώμα
εαυτοί εκατό
απ' τ' άστρα ως το χώμα
ταξίδια σωρό

φωτιές στο κεφάλι
αγρύπνια καημός
αχός παραζάλη
κι η πένα Σταυρός

η πένα αχ η πένα
Σταυρός και γιορτή.
(Φερνάντο, εμένα
οι χίλιοι εαυτοί

αντάρτες γυρνάνε
ψηλά στα βουνά
γυμνοί τραγουδάνε
στη μαύρη ερημιά

στα μνήματα πίνουν
τις νύχτες ρακί
το αίμα τους δίνουν
στην Όστρια να πιεί

στην Όστρια στο Γραίγο
να βγάλουν φτερά
ψηλά απ' το Τολέδο
να 'ρθούν μια βραδιά

να 'ρθούν να σε βρούνε
και μπράτιμοι εκεί
οι δυό να γενούμε,
κι οι μύριοι εαυτοί

δικοί σου δικοί μου
ακέφαλοι αητοί
στιγμή σου στιγμη μου
ακέρια ζωή

μαζί να πετούνε,
νεκρέ μου αδερφέ
Φερνάντο Πεσόα
του κόσμου εμιγκρέ..
ά.