Άι το κρασί κι ο θάνατος

Άι το κρασί κι ο θάνατος !
Άι το κρασί κι η αγάπη !
Τα ρουχαλάκια του θνητού.
Του Σύμπαντος τ' αλάτι.


Μισή γουλιά στο σμίξιμο
-για τη σπορά, ν' αγιάζει-
κι εφτά οκάδες πριν χαθεί
στ' Αχέροντα τ' αγιάζι.
...............
Άι το κρασί κι ο θάνατος,
άι το κρασί κι η αγάπη...
..............
Άι το κρασί κι ο θάνατος !
Άι το φιλί κι ο πόνος !
Θεός ο που αγαπήθηκε
και πάει κι αγιάζει μόνος,


σαν κλάρα αγριοκερασιάς
στου χωραφιού την πάχνη,
που 'ναι ο χιονιάς αδέρφι της
κι ο σκώληκας κι η αράχνη.
...............
Άι το κρασί κι ο θάνατος,
άι το φιλί κι ο πόνος...