Αριάδνη Παπαγεωργίου -μια μοδιστρούλα όμορφη (1926-2011)

Mια  μοδιστρούλα λυγερή,

μια όμορφη απ' την Κράψη,

μοίρα τής γράφτηκε πικρή ,

τής γράφτηκε να κλάψει. 

Μαύρο ποτάμι αγάπησε

κι αγέρα αποβροχάρη

κι υγιόν  μονάχον που  έλαμπε

σαν το χλωμό φεγγάρι.  

Για δέκα τον επρόσεχε,

για χίλιους τον ηγάπα,

για τρεις χιλιάδες του 'φεγγε

μην  τσακιστεί στη στράτα: 

-Σωτήρη μου !-Αριάδνη μου !

-Αητέ μου!-Πέρδικά μου !

...Βάσανα μύρια πέρασαν

σαν τα σπυριά της άμμου. 

Πέρασαν το  μακρύ  στρατί,

και το θολό ποτάμι

που σε βαφτίζει   "Αδάμαστο"

και πιο σοφόν σε κάνει

και πας σαν έρμη πέστροφα,

ανάστροφα στο ρέμα,

και ζεις  ζωή αληθινή

μα  την πληρώνεις μ' αίμα.

-Αητέ μου ! - Μοδιστρούλα μου !

-Σωτήρη μου !-Αριάδνη !

...Των Άγιων φόρεσαν κι οι δυο

το φωτεινό στεφάνι...

........................................

-Σωτήρη μου ! -Αριάδνη μου!

-Αητέ μου! -Αγαπημένη!

...Κόντρα στη μοίρα του όποιος πάει,

ποτέ του δεν πεθαίνει.

...στη μάνα μας Αριάδνη ,σύζυγο Σωτήρη Παπαγεωργίου
(8 Σεπτ. 1926 - 3 Νοέμβρη 2011 ...)

Άγγελος,3 Νοέμβρη του 2011, με το χέρι και των αδερφών μου Κώστα και Γιώργου