Στη Δόμπολη

 

 

 (...οι κουτσουπιές στην οδό Δόμπολη,έξω ακριβως απ' το παλιό πανεπιστημιο Ιωαννίνων που πια ρήμαξε,πέτρινο μισογκρεμισμένο σκέλεθρο,εκεί που πριν λίγα χρόνια ακουγόταν ο λόγος ο ακριβός,καθηγητών σαν τον "αρχαιολόγο της Δωδώνης" Σωτήρη Δάκαρη,τον Κακριδή κ.λ, στην πόλη του ποιητη Γιοσέφ Ελιγιά και των Γραμμάτων...ήταν όμως η Δόμπολη κι ένας δρόμος με αύρα εξόχως ερωτική:πόσα ..νιάτα,πόσα φοιτητικά ζευγάρια διάβηκαν αγκαλιασμένα αυτη την ολάνθιστη αλέα με τις κουτσουπιές,τόσα χρόνια!!!!)

Οι κουτσουπιές στη Δόμπολη

χαρίεσσες κι αειθαλείς

καπνίζουν της   απόλυτης

νιρβάνας το "χασίς"

 

μονίμως μελαγχολικές

γόνιμα εσωστρεφείς

σαν τους παλιούς τους φοιτητές

της Φιλοσοφικής, 

 

φορούν την ψύχρα απ' τα βουνά

το πένθιμο το μωβ

το μαρασμό του Ελιγιά

τη θλίψη του Ιώβ

 

φοράνε και του Δάκαρη                                                  

τους Δωδωναίους πεσσούς      

πέτρινη ροδοζάχαρη                                                       

στους άσπρους τους ανθούς.                                            

.............................................

Εξήντα εφτά τις μέτρησα, 

μ' εσένα εξήντα οχτώ, 

όλες σας νιες κι αμάραντες

όπως το ογδόντα δυό

 

όταν σε πρωτοφίλησα

στη Δόμπολη,θαρρώ,

ξανθό μου ναρκοπέδιο

 αρήμαχτο οχυρό

στο παγερό οροπέδιο

 το Ηπειρωτικό.

 ..................................................

Ρίξε τα μαλλιά σου πίσω

σαν τον μπάτη να θροϊσουν,

νά 'ρθω και να σ' αγαπήσω,

κι άνεμο να με νομίσουν

 

οι εμπόροι κι οι ρουφιάνοι

κι οι επιχειρηματίες

στην πλατεία στο μεϊντάνι     

και στις πολυκατοικίες.

ά. -Κυριακή βράδυ,4 Απρίλη του 2022