Οι πολλές αναστάσεις του ποιητή Κώστα Π.

 

(photo:Ο Κώστας Π., στα δεξιά του καθηγητή,το 1971,18ετής  μαθητής της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων,σε σχολική εκδρομή στην Πάργα) 

Μπορεί και να 'χε "αναστηθεί"

πάνω από εκατό φορές, 

τόσες πολλές που στη ζωή

του ετύχαιναν αναποδιές,

 

κι ελύγιζε τρελαίνονταν         

έπεφτε και μαραίνονταν,   

 μα πάντα εγλίτωνε από θαύμα,

μ' ένα  επιπόλαιο εντέλει  "τραύμα". 

 

Έτσι,τη νύχτα της Λαμπρής ,

  γλυκά και κατανυκτικά,

"-Χριστός ανέστη!" ο καθείς   

σαν έλεγε στην εκκλησιά,  

 

η Απριλιάτικη Όστρια

που φύσαγε απ' τα νότια 

και μύρο εσκόρπιζε απ' τα βάγια 

κι απ' του βουνού των άγιων τ' άγια,  

 

μέσα στ' αυτί του το ζερβό,

"-Κώστας ανέστη!" εβόγκαγε!

Κι ο Κώστας δάκρυζε,θαρρώ,

κι ο τόπος γύρω ευώδαγε!

 

Γιατί,Χριστός της εποχής

ήταν ο Κώστας  ο ποιητής,

ένα ισόβιο Ναγκασάκι,

ένα αταξίδευτο βαρκάκι 

 

που άγιασε μες στο πουθενά, 

 αδόξαστο, ανιστόρητο,

ένα,μετά τα δώδεκα,

Βαγγέλιο ακυκλοφόρητο.

..........................................

Τώρα, εκείνο το παλιό

το επιπόλαιό του "τραύμα" 

ματώνει κάθε Πασχαλιά

της Γης το πυρωμένο μάγμα.  

 

Κι ο Κώστας,χρόνια αποθαμένος,

κάτω απ' τις μαρμαρένιες πλάκες,

κοιτάει τον κόσμο λυπημένος,

σηκώνει μ' απορία τις πλάτες,

 

κι αναρωτιέται,τι αξίζει:

με "χοντρή πέτσα" να γεννιέσαι,

ή μοίρα ευαίσθητου να ορίζει

το βίο σου και να τυρραγνιέσαι,

ποιητής  στ' Ωραίου το  μετερίζι,

για μια ουτοπία να σκορπιέσαι ;

ά. λεύτερη Πίνδος -24 Απρίλη του 2022-Κυριακή του Πάσχα