Ο Θίασος Των Ερχόμενων Ασμάτων

...τι άλλο άραγε να 'ναι ο έρωτας, πέρα άπό ένα θεϊκό αργαστήρι, όπου ο πόθος-αρχιμάστορας στήνει θέμελα ψηλά στα παραληρούντα κορμιά, για  να χτίσει πάνω τους τον παράδεισο Ο Θίασος Των Ερχόμενων Ασμάτων;;;;...όπου, Ερχόμενα Άσματα, τα θαύματα που ανθοβολούν Στον Κήπο Των Μεγάλων Στιγμών... οι μοναδικές στιγμές που βιώνονται στις μεγάλες αγάπες....οι στιγμές που άσβηστες θα λαμπυρίζουν παντοτινά, ψήγματα αθανασίας για όσους αγάπησαν κι αγαπήθηκαν παράφορα κι αληθινά,στα σύνορα της Τρέλας και του Πάθους....

Ο ΘΙΑΣΟΣ ΤΩΝ ΕΡΧOMEΝΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ

Ένα μονάχα είχε, ας πούμε, ελάττωμα, 

μιά ποιητική, ας  πούμε, ιδιοτροπία:  

πώς πέφτουν δυο κορμιά γυμνά στο πάτωμα 

και φέρνουνε στο σύμπαν τρικυμία,  

σαν σάρκινοι δαιμονισμένοι στρόβιλοι, 

σαν πυρκαγιές  που στο γοργό τους διάβα,

ψιλή μονάχα αφήνουν σαν τη χόβολη 

στάχτη, κι όλα τα καίει γυράθε λάβα,  

έτσι ήθελε στον έρωτα να δίνεται 

και να του δίνονται, σφοδρά με  πάθος,  

μα κι αποκλειστικά, κι έτσι να γίνεται  

θεϊκό αργαστήρι ο πόθος κατά βάθος,    

όπου  στη θεία των αισθημάτων άβυσσο, 

και στων παραληρούντων των σωμάτων 

τα θέμελα, να χτίζει τον παράδεισο 

Ο Θίασος Των Ερχόμενων Ασμάτων.

 .........................................................

 ...Με θέρμη, υποδαύλιζε τα "πράγματα" 

στο ενίοτε έμπλεο πάθους περιβάλλον, 

ως τη στιγμή που ανθοβολούσαν θαύματα  

μες Στων Στιγμών, Τον Κήπο, Των Μεγάλων,   

μα έφευγε, όταν έπεφτε στ' ανάχωμα

της πλήξης, η ανακύψασα μαγεία. 

Ένα μονάχα είχε,ας πούμε, ελάττωμα, 

μιά ποιητική, ας  πούμε, ιδιοτροπία...

ά. - 28  Δεκέμβρη του 2015