Χόρευε στη βροχή...

Έβγαινε τ' απογεύματα 
χόρευε στη βροχή 
την έπαιρναν τα αίματα 
κι οι μαύροι ουρανοί 

"-Πού πας, μικρή, πού χάνεσαι 
 πού λείπεις συνεχώς;"
"-Εκεί που κλαις κι αισθάνεσαι
τον πόνο καθενός!" ,

μια μέρα στροβιλίστηκε 
σαν ίσκιος στη βροχή 
του Γαλαξία λιμπίστηκε 
την άσωστη σιωπή, 

κι ανέβαινε κι ανέβαινε  
εφτά κι οχτώ ζωές  
κόμπο το γραίγο έδενε 
με τις βουνοκορφές 

και τα ηλιοβασιλέματα  
με τ' άστρου τη σιγή,
έβγαινε τ' απογεύματα 
χόρευε στη βροχή,  

"-Πού πας, μικρή, πού χάνεσαι 
πού λείπεις συνεχώς;" 
"-Εκεί που κλαις κι αισθάνεσαι 
τον πόνο καθενός..." 
ά. - λεύτερη Πίνδος - 24 Δεκέμβρη του 2017