Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017

Ο άνθρωπος που έγινε σκύλος


...στη photo του Γιώργου Γεραλέξη:βλέμματα-ψυχές ολόιδια!.αυτός,με το μάτι τ' αλλού γι' αλλού(="αστόχαστο",παράταιρο στην εποχη τουτη),θα μπορούσε να 'ναι ο σκύλος...κι ο σκύλος, αυτός....κάποτε όλοι οι ανθρωποι θα νιώθουν ισάξιοι/ίδιοι με τα ζωα:παιδιά της ίδιας μάνας-γης....
...Ζήλευε των τετράποδων
το παστρικό το βλέμμα,
πέρναγε απ' τα χασάπικα
έσταζε ο κόσμος αίμα

σαν κατσικάκι βέλαζε
η μέσα του η πραότης,
ένα πρωί που εχιόνιζε
κι η πάλλευκη αθωότης
χίλιων βουνών εφώλιασε
στ' αλλού γι' αλλού του μάτι,
αντάμωσε μ' ένα σκυλί
εφτά χρονών και κάτι,
κι έτσι που συνωμότησε
τριγύρω τους το Σύμπαν,
αυτοί που νιώθουν είδανε
κι αυτοί που ξέρουν είπαν
πως χάμω εκείνος σούρθηκε
εγάβγισε κι εντύθη
του σκύλου τη λευκή προβιά ,
κι ο σκύλος στ' άσπρο αστήθι
το σκούρο του έντυσε μπουφάν
που 'γραφε απάνω SONY
τράβηξε και το φερμουάρ
ψηλά να μην κρυώνει,
κι άμα ανταλλάξαν τυπικά
σκυλιού κι ανθρώπου φάτσα
για να μην έχει πρόβλημα
κανείς στη νέα του πιάτσα,
ευγενικά χαιρέτησε
εκείνος μες στο χιόνι
το σκύλο με το φερμουάρ
και το μπουφάν το SONY
δίνοντας τ' άσπρο του δεξί
λερό πια χέρι ως φίλος,
κι από βαθιά αβρότητα
για να μη νιώσει ο σκύλος
κατώτερος, χαμήλωσε
τη νέα κεφαλή του
και δυο πήχες κοντότερος
στάθηκε απέναντί του,
φιλήθηκαν, μιλήσανε,
γαυγίσανε , χωρίσανε.
................................
Την άλλη μέρα, στη δουλειά,
τρόμαξε να τους πείσει,
πως είν' αυτός που ξέρανε,
θέσει, ράτσα και φύσει,
γάβγισε και λουλούδιασαν
οι τοίχοι στο γραφείο
και το γραφείο αρμένισε
σαν τσιμεντένιο πλοίο
στην Πίνδο με τα τρίκορφα
και με τους τσελιγκάδες
και μ' όλα της τα ζωντανά
που ζουν χωρίς χαλκάδες
-συμβάσεις, κέρατα, φλουριά-
ζωή γλυκιά σαν ψέμα.
Ζήλευε των τετράποδων
το παστρικό το βλέμμα...
ά. -10 Δεκέμβρη του 2017 - λεύτερη Πίνδος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου