Διαμάντια και σκουριά

...Πώς φύγαν' τόσα  χρόνια, πώς  / διαβήκανε, μωρό μου, 

σαν τ' αηδονάκια τα τυφλά / απάνω απ' τη φωτιά, 

 τώρα η φωνούλα σου αχός / στο στέρνο τ' ανοιχτό μου 

φτερό και φύλλο  στο βοριά / διαμάντια και σκουριά,  

 μα εγώ θα κάψω στο σολφέζ / τα δάκρυα που ανατείλαν'  
στη ραγισμένη σου ματιά / εκείνη τη βραδιά, 
μα πες μου ό,τι είπε κι η Μπαέζ / σαν γίναν' με τον Ντύλαν 
φτερά και φύλλα στο βοριά: / "-Διαμάντια Και Σκουριά" !

ά. - 22 Δεκέμβρη του 2017