Διαθήκη

 

Γράφω το χώμα, κληρονόμο του εαυτού μου,

για να μπορώ της γης την αύρα να χορταίνω,

και των τρεχάτων αγριμιών, στην κρύα νύχτα,

το χνώτο το ζεστό, σαν σκύβουν, ν' ανασαίνω....   

Κι όταν το θέλεις να με δεις, να με γυρεύεις

στη λάσπη απ' των χαμένων κυνηγών τις μπότες,

που απ' τα βουνά μη θέλοντας πια να κατέβουν,

μένουν εκεί για πάντα σαν τους Δον-Κιχώτες....   

..........................................................................................

Γράφω την πέτρα κληρονόμο του εαυτού μου,

για να μπορώ στα κρύα μάρμαρα να μπαίνω,

στα κοιμητήρια, τον τρελό ζεστό αγέρα

των ποιητών που πια χαθήκαν ν' ανασαίνω.   

Κι όταν το θέλεις να με δεις, να με γυρεύεις

σε τίποτε άθλια ερείπια που 'χουν μείνει

-προσευχητάρια αλαφροϊσκιωτων, μοιραίων,

που αλαφιασμένοι τρέμουν του καιρού τη δίνη.   

.................................................................

Γράφω το χώμα κληρονόμο του εαυτού μου.....

Γράφω την πέτρα κληρονόμο του εαυτού μου..... 

Άγγελος 
λεύτερη Πίνδος