Μάνα,ερημιά μου-μάνα
και νυχτιά μου παραμάνα,
φύλαγε τ' ανθρωπομάνι,
απ' της πόλης το ποτάμι .
Φύλαγε και τα παιδάκια,
όπου ζούνε στα κλουβάκια,
στην κλεισούρα, στο τσιμέντο,
στης χαράς το φαλιμέντο.
Ότι ψάχνουν μα δεν βρίσκουν
το Θεούλη εκεί που μνήσκουν
και δοξάζουν τις οθόνες
στου μπετού τους ελαιώνες.
Μπόρα και φουρτούνα πιάνει
και σκεπάζει το ταβάνι
λυγαριούλες που γερνάνε
δώδεκα χρονών πριν πάνε...
.........................................
Τα παιδάκια τα καημένα,
παστρικά, καλοντυμένα,
μελετάνε και σπουδάζουν,
μα το χώμα δεν γιορτάζουν...
Τα γιορτάζει αυτό, σαν μπούνε,
γέροι για ν' αναπαυτούνε...
Άγγελος
λεύτερη Πίνδος
