Νάτα ! στον ήλιο τα παϊτόνια
του μπαρμπα-Τάκη Ζαβογιάννη,
βγάζαν' φωνούλα ωσάν τ' αηδόνια
στ' αποσπερνό τους το σεργιάνι
σαν όργωνε η βαριά τους ρόδα
της γης το μυρωμένο χώμα,
μα διάβηκαν βροχή τα χρόνια,
συντρίμμια ο χρονος τα 'χει κάνει
τα ζηλεμένα τα παϊτόνια
του μπαρμπα-Τάκη Ζαβογιάννη
κι αυτόν τον μπαρμπα-Τάκη ακόμα
στης γης το μυρωμένο χώμα.
ά. - λεύτερη Πίνδος
..στην αποπάνω υπέροχη photo του Άγγελου Καλογερίδη, βλέπουμε τα παϊτόνια του μπαρμπα-Τάκη Ζαβογιάννη, πίσω απ' το Τζαμί της Καλούτσιας.......Ο πανδαμάτορας χρόνος διαβαίνει και σαρώνει ό,τι έζησε κι υπήρξε χωρίς να υπηρετήσει τον απλό-φτωχό άνθρωπο....Ό,τι όμως έδωσε χαρά και νοστιμιά στη ζωή των ανθρώπων, όπως δίνει το αλάτι στο φαϊ, δεν πεθαίνει ποτέ....Η Καλούτσια,ως κατεξοχήν τόπος της Γιαννιώτικης φτωχολογιάς, είχε την τύχη και το προνόμιο να βγάλει απ' τα σπλάχνα της τέτοιους ανθρώπους-υπηρέτες της φτωχολογιάς , που ο χρόνος κι η μνήμη , τους σεβάστηκε ...Ένας τους, ήταν ο μπαρμπα-Τάκης ο Ζαβογιάννης με τα παϊτόνια του..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου