Βάστα, κυρα-δασκάλα μου

 ...μια δασκάλα με τα τεσσερα μαθητάκια της, γιορτασαν χτες την 28η Οχτώβρη...στο Ματσούκι, στα 1100 μετρα ψηλά..στα Τζουμέρκα....
Βάστα, κυρα-δασκάλα μου, 

τα ωραία σου παιδάκια 

τ' αλάδερφα του Ζέφυρου

της Πίνδου τ' αρμενάκια

ν' απλώσουν ρίζα στα βουνά
και στα βουνά να μείνουν
πετρόγαλο και γύρη οξιάς 
αμάραντη να πίνουν  

στον κάμπο μην κατέβουνε 
μην τα πλανέψει η πόλη 
και τα μολύνει  η γιάπικη
θανατερή πανώλη, 

τήραξ' τα πώς αστράφτουνε 
και πώς λαμποκοπάνε 
 την πέτρα ως στεφανώνονται
την πέτρα όπως πατάνε, 

σαν Κατσαντώνης το ζερβί 
τ' άλλο σαν Μπουμπουλίνα 
το δίπλα ωσάν Τζαβέλαινα  
και τ' άλλο ως Μποτσαρίνα 

με το πανάκι ολομπροστά 
το γαλανό και τ' άσπρο  
Σολωμικό ανυπόταχτο 
κι αράιστο άγιο κάστρο 

να ηχεί τα αιώνια θούρια
και τα μεγάλα "ΟΧΙ"  
εκεί στην Τζουμερκιώτικη 
ολόρτη αητίσια κόχη 

με τα πετρομαλάματα 
τα λεύτερα αγριμάκια, 
βόηθα , κυρα-δασκάλα μου, 
τα ωραία σου παιδάκια. 
ά. - λεύτερη Πίνδος- 28 Οχτώβρη του 2016