Να πας ψηλά κι αζύγωτα, να πας μακριά και πέρα

Δελβινάκι: Δημοτικό Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο στο Πωγώνι!

Το Δ.Ε.Α. Πανεπιστήμιο (που θα είναι το πρώτο στην Ήπειρο και ένα από τα λίγα στην Ελλάδα) θα στεγάζεται στο παλαιό Παρθεναγωγείο Δελβινακίου και ήδη έχουν γίνει κάποιες κινήσεις για προσέλκυση επισκεπτών καθηγητών, τόσο από τα Γιάννινα, όσο και από την Αθήνα, οι οποίοι θα διδάσκουν αφιλοκερδώς (θα καλύπτονται μόνο τα έξοδα μετακίνησης), ενώ σε αυτό θα μπορεί να φοιτήσει κάθε ενδιαφερόμενος. 

 (...Αυτό το Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, σκέφτομαι  
 πως πρέπει να διδάσκει την Τέχνη της αληθινής ζωής.Να μαθαίνει στους σπουδαστές του, εκεί μες στη μάνα-φύση, πώς  ν' ακουρμαίνονται  τον εντός τους άγιο ρυθμό,το δικό του κι  αλλιώτικο ρυθμό ο καθένας.Πώς να ζούνε,όχι  "κοπιαρισμένα" και ...προγραμματισμένα,αλλά πώς να ζούνε ζωή του Ενός(=ζωή λεύτερη,μοναδική κι άμοιαστη,έτσι όπως τη θέλει ο Ένας,ο Άνθρωπος) ,κατά πώς του ορίστηκε του καθενός:λεύτερα, ξεχωριστά, άμοιαστα, ανθρωπινά...Να ζει ο καθένας σαν τον αητό:να πάει ψηλά κι αζύγωτα, να πάει μακριά και πέρα.. Σαν τον αητό, ψηλά και λεύτερα κι ας μονάχος, κι όχι σαν τα πρόβατα, χάμω κι όλα μαζί και με τη μουσούδα το ένα στον πισινό του άλλου...)

Σχολειό-πανεπιστήμιο 

άνοιξε στο Πωγώνι, 

δασκάλοι είναι ο τζίτζηκας

ο κούκος και τ' αηδόνι, 

ο άνεμος κι ο πλάτανος, 

το ρόμπολο, το κέδρο 

κι ο σπίνος με το λάλημα 

τ' αρχοντικό, τ' αλέγρο, 

κι η γρανιτένια, αδάμαστη

απροσκύνητη αφέντρα

της Πίνδου η αυτοκρατόρισσα

της γης η κόρη, η πέτρα.

Πήγα κι εγώ και σπούδαξα  
 συγνεφοπρωταντάρτης

 και πετροκαθοδηγητής 

 κι ανθοσυνταγματάρχης

και κομισάριος των πουλιών 

Δέλβινο μέχρι Γκιώνα 

και γραμματέας της άνοιξης 

για τούτον τον αιώνα,  

με την εσπέρα χάνομαι

σκορπίζω με το δείλι 

και με γυρεύει η μάνα μου 

και με ζητούν οι φίλοι,

μάνα μ' δεν γέννησες υγιό 

τότες το  '63,

διαμερισματοπόντικα

σακάτη αστό-παρία,

γέννησες μαύρο ποταμό 

να βγαίνει από το Στίχο 

να σπάει ντουβάρια και σκεπή,

να δρασκελάει τον τοίχο

να πάει ψηλά κι αζύγωτα 

να πάει μακριά και πέρα 

στο διάσελο και στο βουνό 

και στον γλαυκόν αιθέρα, 

να μελετάει το Ζέφυρο 

την Όστρια να σπουδάζει, 

τον ήλιο, την αστροφεγγιά 

τη μπόρα και τ' αγιάζι, 

όλα αστραψιά και νύχτωμα 

κι ανηφοριά και κύκλος 

κι αλλίμονο όποιον πρόλαβε, 

αδέρφια, ο αιώνιος ύπνος

σαν το πουλί στην ξόβεργα,

δίχως να βγάλει άχνα

χωρίς να νιώσει και να δει   

στο αίμα και στα σπλάχνα 

τι ξέχωρο-ένα τού όρισε 
η μοίρα του, ο θεός του, 
κι ο άμοιαστος κι αλλιώτικος  
ευγενικός ρυθμός του, 

και  στοιχισμένος στους πολλούς 
-μια κόπια, κατά βάθος-  
λάθος τον βγάλαν' τ' άστρα μιά, 
κι εφτά η Νέδα κι ο Άθως...

ΥΓ : Αυτός που διάβηκε χωρίς 
λαμπρός ν' ανθίσει κι Ένας, 
μετρήθηκε απ' τον κεραυνό  
κι απ' το βοριά κανένας!   
ά.-λεύτερη Πίνδος