Το ζεϊμπέκικο του Μακρυγιάννη(Ένα καινούριο τραγούδι μας για τη χειμαζόμενη Ρωμιοσύνη, απ' το δίσκο μας "Σταυρωμένος Απρίλης" που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες απ' την ΑΥΛΟΣ)

 ΔΙΣΚΟΣ : ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΡΙΛΗΣ 
στίχοι : Γιώργος Νικολακάκος-Άγγελος Παπαγεωργίου 
μουσική-ερμηνεία : Άγγελος Παπαγεωργίου

Βραδιάζει στα Εφτάνησα,
νυχτώνει στο Μοριά,
φυσάει βοριάς στα Γιάννενα,
νοτιάς στον Πειραιά...

Καμίνια, Ξάνθη, Κέρκυρα,
Κρήτη, Καλαμαριά,
η μάνα χάνει το παιδί
και το παιδί πεινά.

Στέκει η Ελλάδα σαν παλιά
αρχόντισσα κυρά ,
ξυπόλυτη στα παρδαλά 
τα ρούχα τα φτωχά,

την προίκα της μπαλώνει 
μ' ένα παλιό βελόνι,
δακρύζει, βαλαντώνει, 
ποτέ της δεν τελειώνει,
όσο και να μπαλώνει...
Ελλάδα μου....

Ο Μακρυγιάννης στο Μυστρά,
χορεύει ζεμπεκιά,
τρεις Ευρωπαίοι τού πετούν
εφτά χρυσά φλουριά,

τα δένει γύρω στο λαιμό,
φουντάρει στον Ισθμό,
η μάνα χάνει το παιδί
κι ο κόσμος το μυαλό....