Tον είδα τον πατέρα στον παράδεισο
με χίλιους Ελασίτες Ηπειρώτες
αποσταμένους κι άγιους Δον-Κιχώτες,
να πίνει τσιπουράκι με γλυκάνισο.
Μισοί τα ντουφεκάκια τους καθάριζαν
απ' τη νοτιά, τη σκόνη και τη λάσπη
κι οι υπόλοιποι τ' αδέσποτα του Πλάστη
με τσάμικα κι αντάρτικα ταχτάριζαν.
..............
Νύχτωσε.Στο στερέωμα που ξαστέρωσε,
συντάχτηκαν των άτακτων οι λόχοι
κι εβρόντηξεν η Πλάση "-Εφ' όπλου λόγχη ! "
ως που 'δωκε ο Θεούλης και ξημέρωσε
κι εμπούκαραν στη Βάθης ξημερώματα
δυο τάγματα άγγελοι Βερενικιώτες
και μαυροσκούφηδες Αντικυριώτες,
καβάλα στης αυγής τ' αχνά τα χρώματα !
Φωτιά : Ιπποκράτους, Περισσός -και μπούρμπερη-
Ρηγίλλης, Κουμουνδούρου , Καλλιρόης
Σ.Ε.Β, εργατοπατέρες, golden boys.
Φωτιά ! Κι αναληφτήκανε στη Ρούμελη.
...............
Το μάνλιχερ στα συννεφάκια ακούμπησε
ο πατερούλης μου ο παρτιζάνος
και σαν του φθινοπώρου καλογιάννος,
στον ήλιο μόνος κι έρημος φτερούγισε.
Kι ο Γιαραμπής που τον κοσμάκη είχ' έγνοια του ,
το γκρίζο του επαλάμισε τσουλούφι ,
το φεγγαρόφωτο ήπιε μονορούφι
κι αγαλλιασμένος, χάιδεψε τα γένια του.
Άγγελος
