Να είσαι ποιητής, θα πει
να 'σαι από μόνος π'ήμα :
της ερημίας αλλάδερφο
και της ανοίξεως θύμα
που το ματώνουν οι δροσιές
κι οι υάκινθοι του Μάρτη,
να βγαίνεις έξω απ' τους ζυγούς
σαν τον μονάχο αντάρτη,
να 'σαι τηλεγραφόξυλο
που του 'κοψαν το σύρμα
και παίρνει από τη Γης φωνή
κι ακούγεται ως την Κίνα,
να 'σαι καημός, πληγή, φωτιά,
μαύρο θολό ποτάμι,
πελαγινό, ασυντρόφευτο
χταπόδι στο θαλάμι,
τριγύρω οπού 'ναι σκοτεινιά
κι ετούτο ολομονάχο
στο κύμα απάνω έχει γιορτή
κι Ανάσταση στο βράχο,
να 'σαι βροχή, τρελό πουλί
γλυκιά καμπάνα του Άθω,
και σκουληκάκι νηστικό
στου Ναζωραίου τον τάφο,
με τ' ασπαλάθια μπράτιμους
το χώμα και τα κρίνα.
Να είσαι ποιητής,θα πει
να 'σαι από μόνος π'ήμα...
Άγγελος
26 Γενάρη του 2012
