Ποτέ σε ξόδια δεν επήγαινε.Ποτέ.
Ήθελε να 'χει μια ψευδαίσθηση αθανάτου
για όσους στον κόσμο -φίλους- φύγανε τον κάτου,
να λέει πως κάποτε θα σμίξουν για καφέ.
Σ' ένα μονάχα ξόδι επήγε. Μια φορά.
Να χαιρετήσει ,εσκέφθη, γύρω τούς γνωστούς του,
μα πώς μετά θα ξαναμπεί, ήταν ο νους του,
στην κάσα που ένιωθε ίσα-ίσα να χωρά.
Κι έτσι λοιπόν, αφήκε εκείνους να φιλούν,
σκύβοντας πάνω του, τα σταυρωτά του χέρια,
όμοιοι χορτάτα, ανυποψίαστα περιστέρια,
στου γερακιού το νύχι πριν κι αυτοί χαθούν.
Κι έμοιαζε μέσα στο κοστούμι το ριγέ,
ξάπλα δυο μέτρα απ' τ' Αρχάγγελου τη σπάθα,
να ζητιανεύει δράμια δυο ζωής στην ψάθα,
σε ξόδια αυτός που δεν επήγαινε ποτέ.
Άγγελος
λεύτερη Πίνδος
