(...η photo με τη λίμνη, του Βαγγέλη Ντάγκα) Ογρή στη λίμνη αταραξιά αναπαμός του αιθέρα Γιαννιώτικη κεροδοσιά στον παγωμένο αγέρα,
το πετρωμένο γόνυ του το Μιτσικέλι κλίνει την άχνη από το χιόνι του ευχή και μύρο αφήνει. ................................... Γιάννενα-μοσχογιάννενα της μνήμης καραούλι, αμάραντα κυκλάμινα στης Πίνδου το μεδούλι...
(...η μνημειώδης photo, του Φίλιππου Γιωβάννη...ο Δημητράκης ο Μαντζαρόπουλος, εν έτει 1990, παίρνει τον μεσημεριανό υπνάκο του, στεφανωμένος απ' ..την κάβα του Παλλάς!!)
Κοιμάται ο Μαντζαρόπουλος τον ύπνο του δικαίου, μεσημεράκι στο "Παλλάς". Ποιος ξέρει πότε εκ νέου
θα κοιμηθεί σαν βασιλιάς με τέτοια φίνα κάβα να στεφανώνει, να ευωδά τη Βιβλική του κλάβα,
κοιμάται , ξεκουράζεται, κοιμάται κι αγαλλιάζει κοιμάται κι ονειρεύεται και το πικρό μαράζι
πως γέρασε νωρίτερα απ' την καλή του μάνα, στα νηστικά του σωθικά γίνεται μαύρη κάμα,
τον σακατεύει, τον πονά, τον τυραννάει, τον τρώει, τον κάνει σκόνη, τον πετά στης πόλης το ρολόι,
πιάνει τους δείχτες τους βαριούς να τους γυρίσει πίσω -κεφάλι Ηπειρώτικο, αγύριστο,βουνίσιο-
μα οι δείχτες είναι ασήκωτοι είναι και Βαραβάδες βαστάνε τέρμινα φωτιές και χρόνια Συμπληγάδες,
παλεύει ο έρμος, δεν μπορεί, σφουγγάει τα δάκρυά του φεύγει τραβάει στο Δώδεκα να πνίξει τον νταλκά του
κι ο Δημητράκης τραγουδεί κι ο Δημητράκης λέει κι ο Δημητράκης δέρνεται κι ο Δημητράκης κλαίει
φευγάτος απ' τον ίσκιο του κι από το σκήνωμά του καβάλα στη μεσημβρινή ονειροφαντασιά του,
"εγέρασα μανούλα μου νωρίτερα από σένα, δεν τά 'βρα ο μαύρος εύκολα στρωμένα και σιασμένα"
κι όλη η συμπόνοια γύρω του τον κοπανάει στο μάτι πώς κοπανάει σαν βγει εκτός πορείας μια Μαζεράτι
και κάνει τρίψα τα πλευρά του ατσάλινου στηθαίου. Κοιμάται ο Μαντζαρόπουλος τον ύπνο του δικαίου...
Απ' τον Τσιοκάνη απέναντι κι από τη Νομαρχία, χαράματα η ώρα τρεις που γίνεται εκκλησία
κι ώρα σημαίνει ιερής σεπτής Ακολουθίας στα σκοτεινά τ' αφώτιστα παγκάκια της Πλατείας,
της ξαστεριάς το σήμαντρο οι αλυγαριές βροντούνε κι οι γιάπηδες λουφάζουνε στον ύπνο που κοιμούνται, συσίτιο τότε δίνουνε σ' όποιον πεινά οι αγγέλοι απ' της παραφροσύνης τους το πάνσεπτο καρβέλι,
να παίρνεις άφοβα διπλή μερίδα να χορταίνεις για να βαστιέσαι παστρικός να λάμπεις να ομορφαίνεις,
να 'χεις κι ορμή για ν' αυγατά η ωραία μειοψηφία. Απ' τον Τσιοκάνη απέναντι κι από τη Νομαρχία.
Δέντρα Χριστουγεννιάτικα μες στα νοσοκομεία, made in China πλαστική πράσινη αντινομία, στολίδια κι εγκεφαλικά εμφράγματα, λαμπιόνια καρκίνοι, φωτορυθμικά κι ημιθανή γερόντια, σκούζει ο νεογέννητος Χριστός στους διαδρόμους κι αφήνει αρρώστους άυπνους γιατρούς και νοσοκόμους,
μέχρι να πάει η αδερφή την πάνα να τ' αλλάξει, αν δεν την απολύσανε την έχουν μετατάξει,
στη ζούλα, με το σούρουπο, τσιγάρο στο μπαλκόνι , ορός στο χέρι το ζερβό κι αγιάζι-ματσακόνι,
τα ζα τέζα απ' τα Βάλιουμ κοιμούνται μες στη φάτνη αντί να μπουν στους θάλαμους να διώξουνε την πάχνη το κρύο και το θάνατο και τη μελαγχολία. Δέντρα Χριστουγεννιάτικα μες στα νοσοκομεία.. άγγελος-23 Δεκέμβρη του 2013
(...Πέρασε χτες 24 Δεκέμβρη του 2013, στην αιωνιότητα, ο Νικηφόρος ο Κάτσενος, ο Ηπειρώτης Δάσκαλος-φιλόλογος, που οι χιλιάδες μαθητές του στη Ζωσιμαία, τον λάτρεψαν για την ανθρωπιά του, την ευγένειά του, τον αγνό πατριωτισμό του και την ευσυνειδησία του, μα πάνω απ' όλα για το μεγαλείο του να τους επιτρέπει να τον νιώθουν μεγάλο τους αδερφό και φίλο τους... Καλό ταξίδι, ΔΑΣΚΑΛΕ..!)
Παραμονή Χριστούγεννα κίνησε ο Νικηφόρος να πάει για τη μανούλα του στα σύννεφα οδοιπόρος ,
ευθυτενής, λιπόσαρκος, με την ευγένειά του, τα Ελληνικά που λάτρεψε και το μειδίαμά του , πέρασε για χαιρετισμό στερνό στη Ζωσιμαία τους μαθητές του αγκάλιασε φίλησε τη σημαία,
κι οι αίθουσες που δίδασκε "-Δάσκαλε, χαίρε!" του είπαν, κι από τον τοίχο ο Σολωμός κι ο Ρήγας κατεβήκαν
-οι άγιοι μύστες της Φυλής του Έθνους οι ψαλτάδες- και "-Χαίρε, Δάσκαλε!" είπανε, "-Χαίρε!" κι οι Ζωσιμάδες! ........................................ Πατέρα, φίλο κι αδερφό οι μαθητές τον είχαν, Δάσκαλος παλαιάς κοπής ο Νικηφόρος ήταν,
και σήμαντρο Ηπειρώτικο και μύρο απ' τ' Άγιον Όρος. Παραμονή Χριστούγεννα έφυγε ο Νικηφόρος...
(η εξαιρετική φωτογραφία, του Βαγγέλη Ντάγκα...προσέξτε στο τζάμι της βιτρίνας,την ανταύγεια απ' το πέτρινο ρολόι της πλατείας...τα πραγματικά ωραία πράγματα/δώρα/στολίδια, ΔΕΝ είναι πράγματα...)
Ταχιά που θά 'ρθεις για γιορτές μάτια μου, απ' την Αθήνα, τι δώρο να σ' αγόραζα... Στέκομαι στη βιτρίνα
κοιτάω-διαλέγω ο φουκαράς κι η παγωνιά με τρώει κι η ανταύγεια απ' το πέτρινο της πόλης το ρολόι
τσακίζει κάνει θρύψαλα τα Ντιόρ πίσω απ' το τζάμι, εσύ είσαι Παναγιά σωστή πάνω απ' τη Ντουραχάνη,
με τ' άστρα του Μιτσικελιού στην κεφαλή σου χτένια, τι να σου κάνουν τα χρυσά και τα μαλαματένια
κι όλα τα Παριζιάνικα τ' αρώματα εσένα, αμάραντη Γιαννιώτικη μελαχρινή μ' γαρδένια...
(η υπέροχη φωτογραφία, του Μενέλαου Συκοβέλλη) Αύγουστο βγήκε κι έκατσε μονάχος του να πάρει ο Ηρακλής ο Κάκαβος μια ανάσα στην Καλάρη,
κι ένα τετράποδο, ασορτί με το πατούμενό του, με την ψυχή, τα χούγια του και με το παρελθόν του,
στάθηκε δίπλα του, λευκό αδέσποτο κι ωραίο, αθώο , ακηδεμόνευτο μόνο και θαρραλέο ,
κι έτσι που η νύχτα βάφτηκε λευκότατη -ω ! χαρά τους- απ' την αγνότη και των δυό κι απ' την ελευτεριά τους, κατέβηκε για ένα τρελό τζαμάρισμα στο κάστρο ο Ορέστης ο Κυρκόπουλος κι εχάθηκε σαν άστρο,
μάτια μου, κι όλο βρέχει, μισοί παραμυθιάζονται μισοί γράφουνε στίχους μισοί ακούν' και βλέπουνε φαντάσματα στους τοίχους, κι ας τους ξεγέννησε η μαμή μ' αντήλιο την παλάμη ξόρκι στ' ωχρό της συννεφιάς τ' αγέλαστο καπλάνι, ποτέ τους δεν ζεσταίνονται ποτέ δεν βλέπουν ήλιο, μουντάδα η σαρμανίτσα τους το μνήμα τους ανήλιο... άγγελος-21 Δεκεμβρη του 2013
Αντάμα η άνοιξη γυρνά με τον Βαγγέλη Αγγέλη, να μπαίνουν να χορεύουνε τ' αηδόνια της καγκέλι,
στο μενεξί γιλέκο του τ' ακούμπωτο από κάτω οπού 'χουν χρόνια η Μουσική κι ο Μάης, προτεκτοράτο
ξέφραγο και ξεκλείδωτο και διανυκτερεύον γι' αυτούς που ο Έρως ζήτημα μονίμως είναι φλέγον. ............................. Στον Κουραμπά στοχάζεται, στ' Άλσος τρυγάει στιχάκια, στο Διεθνές γεννοβολά τραγούδια και μεράκια...
...Εδώ το λένε Γιάννενα το λέν' και Παγουρία, κοίτα να μάθεις στις βροχές και στη μελαγχολία, και δείξε σέβας στους τρελούς και μεγαλοθυμία, εδώ οι μισοί είναι ποιητές κι οι άλλοι ζωγραφίζουν, μισοί τραγούδια γράφουνε μισοί φωτογραφίζουν κι όλοι μαζί το σούρουπο ορθόπλωροι αρμενίζουν, βγαίνουν στη λίμνη παγανιά στην Πίνδο πυροφάνι κι άμα χαράζει την αυγή γυρνάνε μάνι-μάνι για μια μπουγάτσα στο Select και μπύρα στον Τσιοκάνη... άγγελος-19 Δεκέμβρη του 2013
...Οχτώ Δεκέμβρη, Κυριακή το βράδυ, επέθανε η Μαριέτα η Ριάλδη. ............. Γεννήθηκε μέσα στην Κατοχή, φοίτησε στου Σταυράκου τη σχολή, ίδρυσε το πρωτοποριακό το Θέατρο το Πειραματικό, ανέδειξε Σκαρίμπα, Μουρσελά, Γκούφα και Καμπανέλη και λοιπά, έπαιξε «Αντιγόνη» κι «Έντα Γκάμπλερ» «Ηλέκτρα», «Ματωμένο Γάμο» κι «Άμλετ», στήριξε σθεναρά και για καιρό το έργο το νεοελληνικό. ............................ Επέθανε η Μαριέτα η Ριάλδη, οχτώ Δεκέμβρη, Κυριακή το βράδυ. Πέθανε, λέν' , απ' άγνωστη αιτία, μα εχάθη από απόγνωση κι αηδία:
αυτά που 'χε για χρόνια υπηρετήσει μετά κόπων πολλών κι επιμελείας, είδε να τα 'χουνε τσαλαπατήσει οι κάφροι στον καιρό της ευτελείας:
τηλεθεατρικοί μαχαραγιάδες, λαμόγια και ξεβράκωτοι Ρουβάδες...
Κοινώνα, αιστάνσου κι άκουσε τον Εθνικό τον Ύμνο, για νά 'βγεις απ' το λήθαργο κι απ' τον βαθύ τον ύπνο,
θέλουν φωτιά τ' αφεντικά φωτιά η μπουρζουαζία κι οι παπαγάλοι των οχτώ στα βραδινά δελτία,
το 'πε κι ο μέγας Σολωμός το 'πε κι ο Ρήγας κι οι άλλοι, θέλει σπαθί η λευτεριά κι αντίσταση και πάλη, τον σηκωμό για το ψωμί και για λαοκρατία τον λένε πάλη του λαού κι ας τον βαφτίσαν' "βία"...
Κάλλιο ρε φουκαράκο Πωλ να 'σουν ένας τσοπάνης χοντροκομμένος, θεριακλής, αψύς και στραβοκάνης, να 'χεις γελάδια εκατό και προβατάκια χίλια, να 'χεις καμπόση πίεση φαλάκρα και προκοίλια, να καρτεράς στο ράντσο σου πότε να 'ρθεί Σαββάτο να σμίξεις με τους φίλους σου να πιείτε άσπρο πάτο,
παρά που star του Χόλυγουντ έσβησες χτες για πάντα κι έγινες dust in the wind πριν κλείσεις τα σαράντα.... .......................................... Κλειστή στροφή κι απότομη, μισή παρτίδα πόκερ, ρεφάρισε ο θάνατος, έχασε ο Πωλ Γουόκερ... 3 Δεκέμβρη του 2013-αιώνια Πίνδος
(...πού να φανταζόταν ο έρμος ποιητής ο Λορέντζος Μαβίλης ότι λίγα μέτρα παρακάτω απ' εκεί που θ' άφηνε το 1912 τη στερνή του πνοή για την πατρίδα, θα στηνόταν κάποτε μια θεόρατη ταμπέλα με τ' όνομά του -κράχτης στη μπίζνα ενός γιάπη μεγαλοκατασκευαστή- να στέκει δίπλα στ' όνομα μιας πολυεθνικής ...!!!Λορέντζος Μαβίλης.ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε....!!!!!!!) Ήρθες κι έπεσες στο Δρίσκο, ποιητή μοναχικέ, σαν το θρόισμα σαν τον ίσκιο μαραμένου κατιφέ,
πολυεθνική εταιρεία τώρα -το 'λπιζες ποτέ;- στεφανώνει τ' όνομά σου: ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε. , και περνάνε οι maserati απ' το μνήμα σου μια οργιά, κι από μέσα απ' την αφράτη γης ταράζεσαι βαριά,
κάλλιο να 'χες στην Ιθάκη μείνει, παρά να 'σαι, ωιμέ , κράχτης σε μια μπίζνα γιάπη: ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.
(...τα ΚΨΜ των στρατοπέδων, παραχωρούνται κι αυτά σε ιδιώτες...http://e-oikodomos.blogspot.gr/2013/11/blog-post_5141.html ...ΚΨΜ(Κα-Ψι-Μί) : ο καφενές του φτωχοφάνταρου...το μπαράκι του...το μπουζουξίδικό του...κατά τ' άλλα, η ανάρτηση στο blog του oikodomos , με πήγε 30 σχεδόν χρόνια πίσω....1985...φαντάρος στο τριεθνές του Έβρου...χωριό Χελιδόνα...617 Τ.Π...είχα κι ένα μπουζουκάκι, θυμάμαι, που κελάηδαγε συχνότατα στο ΚΨΜ ... η μαλαματίνα πήγαινε σύννεφο, "μπασταρδεμένη" με κοκακόλα ή σπράιτ... ) Παρασκευή στο ΚΨΜ* "κόκαλο"** με το Νώντα, τριάντα φράγκα ο φραπές το Μάλμπορο ογδόντα,
εδώ δεν έχει λοχαγούς και φυλακή να πάρεις, εδώ διατάζει ο Γαβαλάς κι ο Μάρκος Βαμβακάρης,
βαράς στο Στέλιο προσοχές βαράς στον Μπιθικώτση και πας να φέρεις γρήγορα κρασιά με το καρότσι,
Αλάσκα το μωσαϊκό, μαλαματίνα κάργα, ο Ζαγοραίος διαπασών ακούγεται ως τον Άρδα "-Εδώ το λένε τριεθνές το λένε Χελιδόνα κι έχει βαρύ φθινόπωρο κι ασήκωτο χειμώνα,
πέφτει το χιόνι εφτά οργιές πέφτουν κι αράδα λύκοι, μανούλες στείλτε τάλιρα στείλτε και χαρτζιλίκι..."
Μα, η μάνα μου απ' τον ύπνο της δεν βγαίνει ούτε με γκράδες, έχει δεκάξι πίεση και βάσανα χιλιάδες. .............................. Μαύρη που ξεψυχά ο καιρός στο σάκο μου ανακόντα, στραβάδια απολύομαι, ογδόντα μία ακόμα,
δυόμιση χτένες μείνανε ν' αφήσω δίχως δόντια. Παρασκευή στο ΚΨΜ, "κόκαλο" με το Νώντα...
ΚΨΜ=Κέντρο Ψυχαγωγίας Μονάδας, το καφενείο του στρατοπέδου κόκαλο=μεθυσμένος,πολύ πιωμένος ...άλλες φράσεις που δηλώνουν το ίδιο: σταφίδα, λειώμα, γκρόμπετο, λιάδα κ.λ
(...στη photo,το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν η άτυχη 27χρονη εκπαιδευτικός και ο αγνοούμενος συνάδελφός της, που δασκάλευαν στο δημοτικό σχολειό στο χωριό Παραδείσι της Ρόδου...η νεοδιόριστη δασκαλίτσα, άφησε το σπίτι της στην Εύβοια -και καλά έκανε , γιατί είχε έρωτα με το δασκαλίκι- για να πάει να δασκαλέψει στην άλλη άκρη του Αιγαίου, και να ζει με 500-600 ευρώ το μήνα..τόσα παίρνει ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός...ο συνάδελφός της, αγνοείται ακόμα...θαρρείς, το σκέφτεται ο χριστιανός να "κατέβει" από 'κεί πάνω και να βάλει τους οικείους στα αναγκαία για την περίπτωση έξοδα...)
Σαλπάραν' μες στο χείμαρρο δυο δάσκαλοι στη Ρόδο. Τώρα, προσμένουν στ' ανοιχτά του Παραδείσου, αρόδο*, πρώτη Δεκέμβρη, στο γκισέ να πληρωθούν το γιόμα να πάρουν τα εξακόσια ευρώ να βγάλουνε χειμώνα, τις νύχτες το ψοφόκρυο στην Ανδρομέδα τσούζει, έχει μπουγάζια ο Αλταϊρ κι ο Βέγας είναι μπούζι κι άμα δεν έχεις μάλλινο παλτό ψηλά στις πλάτες, σάβανο η κρύα στρατόσφαιρα σού γίνεται στις στράτες. ........................................ Σφίγγουνε στην κολότσεπη το βιβλιάριό τους: τραπεζικό υπόλοιπο μηδέν ευρώ κι οι δυό τους, ο ένας δεν το σκέφτεται να κατεβεί ακόμα, είναι πολλά τα έξοδα ώσπου να μπει στο χώμα, η άλλη, είκοσι εφτά χρονώ, μελαχρινή αγγελούδα, κατέβηκε την Κυριακή στων ζωντανών τη ρούγα, να 'ναι κοντά στη μάνα της κεράκι να της καίει, στο μνήμα της νυχτόημερα η μαύρη να την κλαίει... .............................................
Οι χίλιοι τύφλα να 'χουνε
θεοί κι οι παραδείσοι,
γι' αυτούς που μνήμη των παιδιών γίναν' , στο Παραδείσι**....
* αρόδο=αγκυροβολημένοι έξω απ' το λιμάνι ** Παραδείσι=το όνομα του χωριού , στο σχολειό του οποίου δασκάλευαν οι άτυχοι δάσκαλοι... 23 Νοέμβρη του 2013-λεύτερη Πίνδος
(...Τζουμέρκα...Περιστέρι....φωτογραφία του Γιάννη Κράνου...)
Άιντες, βουνά, ψηλά βουνά, ποτές σας δεν γερνάτε, "μάινα τα γαλανά πανιά" στον ουρανό μηνάτε, σπάτε την πέτρινη άλυσσο κι ανοίγεστε ως τ' αστέρια, να πάτε στην Παράδεισο τ' Ανθρώπου τα χαμπέρια,
ζωή να ρίχνει ο Γιαραμπής ολοχρονίς σα χιόνι, κανείς ποτέ ψηλά στη Γης μη σβήνει, μην τελειώνει...
Μάρτη με τις πολλές βροχές και τα δικοτυλήδονα, μπήκα να πω δυο προσευχές στον Αη-Παντελεήμονα... ...Κι έψελνε βροντοφώνως ο Ζέφυρος κι η πέτρα "όμορφος που 'ναι ο κόσμος, σιμά στα χίλια μέτρα, βράχοι κι αγέρας μια αγκαλιά μες στου Θεού την απλωσιά...!" Μοιάζαν' καράβια τα βουνά κι ο Άγιος ξεγελάστηκε, "βίρα τις άγκυρες, παιδιά" φώναξε κι ετοιμάστηκε κι έκατσε στο τιμόνι κι απάνω από την Πίνδο, αυγούλα με τ' αηδόνι, αράξαμε στην Τήνο, Πίνδος κι Αιγαίο μια αγκαλιά, με τον Ελύτη στα πανιά... Άγγελος 15 Νοέμβρη του 2013-λεύτερη Πίνδος
.jpg)
